Powiedzenie „Połóż swoje pieniądze tam, gdzie są twoje usta” stanowi ważny argument za wdrożeniem zabezpieczeń o zerowym zaufaniu. Jeśli Twoja sieć jest dla Ciebie cenna, nie chcesz ryzykować: każdy, kto chce uzyskać dostęp do Twojego systemu, musi przejść szczegółowe kontrole bezpieczeństwa.

Nie ma czegoś takiego jak tradycyjna krawędź sieci w przypadku bezpieczeństwa o zerowym zaufaniu. Wszyscy użytkownicy, niezależnie od tego, czy są to osoby z wewnątrz, czy z zewnątrz, muszą zostać uwierzytelnione i autoryzowane. Skuteczne wdrożenie zabezpieczeń zerowego zaufania pomaga zapobiegać cyberatakom. Jak więc wdrożyć zabezpieczenia zerowego zaufania w swojej sieci?

1. Przeprowadź kompleksową ocenę bezpieczeństwa

Pierwszym punktem wyjścia do wdrożenia zabezpieczeń zerowego zaufania jest zrozumienie aktualnego stanu bezpieczeństwa sieci. Czy masz już jakieś zabezpieczenia? Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, jaka jest ich skuteczność?

Bez względu na to, jak silne mogą być twoje obecne zabezpieczenia, nie mogą być w 100 procentach skuteczne. Zidentyfikuj luki, które cyberprzestępcy mogą wykorzystać do infiltracji Twojej sieci. Jeśli w systemie znajdują się stare i nieużywane konta, pozbądź się ich, ponieważ osoby atakujące mogą z nich korzystać bez Twojej wiedzy. Twój dział IT powinien być w stanie doradzić w tej sprawie.

Posiadanie kompleksowego raportu na temat bezpieczeństwa sieci daje jasny obraz tego, na czym należy skoncentrować wysiłki w zakresie obrony.

2. Przyjmuj efektywne tożsamości urządzeń

Czy masz system identyfikujący urządzenia, które mają dostęp do Twojej sieci? Identyfikacja urządzenia z dostępem ułatwia śledzenie tych, które łączą się z Twoim systemem, zmniejszając szanse, że cyberprzestępcy wykorzystają coś nowego do włamania.

Pamiętaj, że cyberprzestępcy wymyślają sposoby na obejście kontroli sieci, więc musisz upewnić się, że używasz bardzo silnych tożsamości urządzeń, którymi nie można łatwo manipulować.

Cyberprzestępcy mogą próbować włamać się do twojego systemu bez połączenia sieciowego. Bądź o krok przed nimi, zapewniając identyfikację urządzeń nawet w przypadku braku połączenia sieciowego. Przypisz tożsamość urządzeniu, a nie tylko użytkownikowi. Ponadto upewnij się, że żadne urządzenie nie ma wielu tożsamości.

3. Monitoruj i weryfikuj ruch sieciowy

Skąd pochodzą urządzenia wchodzące do Twojej sieci? Pozostawienie otwartych drzwi do systemu dla ruchu ze wszystkich stron to najłatwiejszy sposób na uniknięcie cyberataków.

Kieruj cały ruch do centralnej lokalizacji i weryfikuj źródła przed przyznaniem im dostępu. Ręczne wykonanie tej czynności spowolni działanie i negatywnie wpłynie na wrażenia użytkownika. Możesz zautomatyzować ten proces, stosując techniki monitorowania bezpieczeństwa takich jak wąchanie pakietów.

4. Zaostrzenie zabezpieczeń kanałów komunikacyjnych

Podsłuchiwanie odbywa się również między urządzeniami. Atakujący może podsłuchiwać twoje systemy, aby odzyskać twoje dane lub monitorować twoje działania. Jeśli to pozostanie niewykryte, będą mieli wszystkie informacje potrzebne do uderzenia.

Musisz wdrożyć zabezpieczenia, aby zapobiec wszelkim próbom podsłuchiwania lub podsłuchiwania wiadomości. Wszystkie kanały komunikacji muszą przejść test integralności przed uzyskaniem dostępu. Uwierzytelnij nowe urządzenia dodane do kanałów komunikacji i odmów im dostępu, jeśli nie powiedzie się to uwierzytelnienie.

5. Stale weryfikuj integralność urządzenia

Aby w pełni wdrożyć zabezpieczenia oparte na zerowym zaufaniu, musisz w każdej chwili uznać, że w Twojej sieci nie ma żadnych zaufanych urządzeń ani poświadczeń. Wszystkie urządzenia są podejrzane, dopóki nie zostanie udowodnione, że jest inaczej. Osiągnięcie tego stanu czujności wymaga ciągłej weryfikacji wszystkich urządzeń i poświadczeń.

Ale nie chcesz narażać na szwank doświadczenia użytkownika z powodu ciągłej weryfikacji urządzeń. Zastosuj ocenę opartą na ryzyku, która inicjuje proces weryfikacji, gdy systemy wykryją możliwe włamanie.

6. Implementuj zasady dla operacji

Zasady bezpieczeństwa o zerowym zaufaniu są przeznaczone dla użytkowników, więc musisz zrozumieć, kim są ci użytkownicy, do jakich obszarów sieci mają dostęp i kiedy uzyskują do nich dostęp. Kluczowe jest również zidentyfikowanie punktów końcowych, z których użytkownicy proszą o dostęp do Twojej sieci.

7. Włącz segmentację sieci

Segmentacja sieci pomaga izolować wiele elementów systemu za pomocą kontroli dostępu. Możesz mapować różne mechanizmy bezpieczeństwa, w tym zapory ogniowe, systemy wykrywania włamań, narzędzia do głębokiej inspekcji pakietów i nie tylko.

Segmentacja różnych zabezpieczeń pomaga zabezpieczyć sieć za pomocą specjalistycznych technik cyberbezpieczeństwa zamiast ogólnego mechanizmu obronnego, który ma niewielki wpływ lub nie ma go wcale.

Mikrosegmentacja pomaga również ograniczyć dostęp do komponentów. Zamiast nieograniczonego dostępu, użytkownicy w sieci mają ograniczenia co do tego, co mogą zrobić. Nawet jeśli atakującemu uda się przeniknąć do twojego systemu, nie będzie miał swobody dostępu do wszystkich jego obszarów. W rezultacie szkody, które mogą wyrządzić, również będą ograniczone.

8. Użyj uwierzytelniania wieloskładnikowego

Cyberataki są skuteczne, gdy hakerzy mają autostradę do atakowanych systemów. Uwierzytelnianie wieloskładnikowe dodaje dodatkowe warstwy bezpieczeństwa do już zabezpieczonego systemu.

Możesz nadać temu priorytet, aby użytkownik końcowy nie otrzymał tego dodatkowego środka, ale strzelisz sobie w stopę. Co się stanie, jeśli atakujący przejmie kontrolę nad kontem tego użytkownika lub zinfiltruje je?

Zaimplementuj uwierzytelnianie wieloskładnikowe dla wszystkich użytkowników w Twojej sieci, niezależnie od tego, kim są. Postrzegaj to jako konieczność leżącą w najlepszym interesie wszystkich. Poświęcenie kilku minut na proces uwierzytelniania wieloskładnikowego to niewielka cena za zabezpieczenie sieci przed szkodliwymi cyberatakami.

9. Chroń dane za pomocą szyfrowania

Wdrożenie zabezpieczeń o zerowym zaufaniu jest niekompletnym krokiem, jeśli nie używasz również szyfrowania danych. Ponieważ Twoje dane mogą dostać się w ręce nieautoryzowanych użytkowników, niezaszyfrowanie ich jest aktem zaniedbania. Szyfrowanie danych oznacza ich zakodowanie, więc tylko zweryfikowani użytkownicy mogą to przeczytać.

Nie tylko szyfruj dane w stanie spoczynku. Należy również szyfrować dane w ruchu, ponieważ osoby atakujące mogą je podsłuchiwać lub infiltrować podczas przesyłania.

10. Przyjmij zasadę najmniejszego przywileju

Oszczędziłbyś sobie wielu kłopotów przyjęcie zasady najmniejszych uprawnień (POLP) w ramach bezpieczeństwa o zerowym zaufaniu. Najważniejsze jest, aby wszyscy użytkownicy w twoim systemie mogli robić to, co powinni robić i nic więcej. Zapewnij im odpowiednią ilość dostępu, której potrzebują, aby to zrobić. Nie ma potrzeby dawania komuś więcej dostępu niż potrzebuje. Stworzysz tylko okazje do ewentualnych ataków.

Dzięki zasadzie najmniejszych uprawnień, nawet jeśli atakujący włamie się do Twojej sieci, nie będzie w stanie wyrządzić większych szkód, ponieważ będzie miał ograniczony dostęp. Jeśli zależy Ci na zabezpieczeniu swojej sieci, zasada najmniejszych uprawnień powinna mieć również zastosowanie do Ciebie jako właściciela sieci — ponieważ osoba atakująca może również przejąć Twoje konto.

Nie zostawiaj kamienia na kamieniu dzięki bezpieczeństwu o zerowym zaufaniu

Jako właściciel lub operator sieci masz możliwość zabezpieczenia swojej firmy. Tracisz tę moc w momencie ataku. Bezpieczeństwo zerowego zaufania to najlepszy sposób, aby dać z siebie wszystko i zabezpieczyć swoją sieć. Nie bierz niczego za pewnik ani nie zwalniaj z tego żadnego użytkownika.

Pamiętaj, że bezpieczeństwo zerowego zaufania nie dotyczy użytkownika, ale urządzenia. Przy odpowiedniej determinacji i woli ambitny cyberatakujący może przeniknąć do dowolnego urządzenia. Więc wszyscy są podejrzani: traktuj ich jako takich.