Recenzja Meta Quest 3: Przedstawiamy magię rzeczywistości mieszanej

Kluczowe dania na wynos

• Meta Quest 3 oferuje imponujące możliwości mieszanej rzeczywistości z pełnokolorowymi kamerami przelotowymi, eliminując poczucie izolacji i umożliwiając interakcję z meblami i konstrukcjami ze świata rzeczywistego.
• Meta Quest 3 to prawdopodobnie najlepszy dostępny na rynku samodzielny zestaw VR, zapewniający wciągające wrażenia i rozdzielczość na tyle dobrą, że można go używać jako narzędzia zwiększającego produktywność.
• O ile żywotność baterii jest krótka, a podstawowy pasek na głowę nie jest zbyt wygodny, o tyle tryby Mixed Reality stanowią solidną platformę do budowania doświadczeń i mają ogromny potencjał dla przyszłych gier i interakcji.

Mógłbym spędzić tę recenzję w liryczny sposób na temat tego, że Meta Quest 3 ma nieco lepsze ekrany, kontrolery, obiektywy, komfort i dźwięk… ale tego nie zrobię, bo to nie ma znaczenia. Każdy zestaw VR (Quest 3 to moja szósta wersja samego Oculus/Meta) poprawił się nieco w stosunku do poprzedniego.

Zamiast tego zrobię coś, o czym nigdy wcześniej bym się nie spodziewał: powiem ci, że to możliwości mieszanej rzeczywistości Quest 3 sprawiają, że jest on całkowicie magiczny.

Ale pozwólcie, że wrócę na chwilę.

Dlaczego możesz zaufać mojej recenzji

Zaawansowanymi technologiami wideo zajmuję się od dwudziestu lat, miałem to za sobą po raz pierwszy zapowiedź gier stereoskopowych w postaci Nvidia 3DVision z 2001 roku — niezwykłego urządzenia na rynku czas. Zajmowałem się stołami interaktywnymi, domowymi projektorami 3D i dziwnymi eksperymentami z kontrolerem Wii. Przewińmy dekadę do przodu i kiedy po raz pierwszy przeczytałem o goglach Oculus VR na Kickstarterze na małym forum 3D, które odwiedziłem, byłem w tym cały.

The Zestaw deweloperski Oculus 1 był ogromny, nieporęczny i zawierał w sumie dwie wersje demonstracyjne, w które można było na nim zagrać – willę w Toskanii i jedną kolejka górska – ale to wystarczyło, aby przekonać mnie, że niedrogie, konsumenckie VR stało się wreszcie rzeczywistością i rzeczywiście tak było wspaniały.

Szybko do przodu o kolejną dekadę, a VR została dla mnie w pewnym stopniu znormalizowana jako kolejny sposób grania w gry. Nie dostaję już gęsiej skórki i równie prawdopodobne jest, że uruchomię grę na płaskim ekranie, jak wskoczę do symulatora ruchu i pokręcę się po torach w Gran Turismo w wersji na PSVR2 (przeczytaj moja recenzja PSVR2).

Prawdziwą wartością linii mobilnych zestawów słuchawkowych Quest zawsze była łatwość obsługi. Ze wszystkich zestawów słuchawkowych, które posiadam (w tym PSVR2 i Valve Index), Quest 2 jest tym, którego używam najczęściej. Nie dlatego, że mam mnóstwo gier na tej platformie, ale dlatego, że tak łatwo jest wskoczyć i zagrać w coś – gdziekolwiek.

O to właśnie mi chodzi i mówię to, ponieważ przystępowałem do tej recenzji z kilkoma kluczowymi frustracjami Questa 2, które, jak miałem nadzieję, rozwiąże Quest 3: dźwięk, pole widzenia i kamera przelotowa. I z przyjemnością stwierdzam, że tak się stało, ale ostatecznie najbardziej zachwyciły mnie funkcje mieszanej rzeczywistości. Przejdźmy więc od razu do tego.

Mieszana rzeczywistość: mieszanka, ale wciąż magia

Do tej pory byłem dość sceptyczny wobec jakiejkolwiek rzeczywistości rozszerzonej lub mieszanej. Każdy, kto wypróbował Microsoft HoloLens, prawdopodobnie się zgodzi. Lekkie zestawy słuchawkowe zaprojektowane wyłącznie dla rzeczywistości rozszerzonej oferują tak małe pole widzenia, że ​​uzyskanie poczucia zanurzenia jest niemożliwe. Obiekty znikają za małym okienkiem pośrodku pola widzenia.

Dla porównania, pełny zestaw słuchawkowy VR może przekonująco przenieść Cię do zupełnie innego świata. Nic nie może się równać z wciągającym charakterem dobrze zaprojektowanego środowiska VR.

Jak dotąd, Apple Vision Pro dał nam pierwszy prawdziwy wgląd w to, czym może być rzeczywistość mieszana w całej okazałości, poprzez połączenie większego formatu gogli VR z pełnokolorowymi kamerami przelotowymi. Dzięki Quest 3 Meta wykonała ogromny atak na Apple Vision Pro. Różnica polega na tym, że Meta Quest 3 oferuje niedrogą, „wystarczająco dobrą dla większości” wersję tego marzenia o mieszanej rzeczywistości i jest już dostępna.

Co ważniejsze, za cenę jednego Apple Vision Pro można było kupić sześć Questów 3. Wiem, co wolałbym mieć.

Jak dobre są funkcje rzeczywistości mieszanej w Quest 3?

Od chwili, gdy po raz pierwszy włączysz Quest 3, powita Cię widok na Twój prawdziwy świat. Moje pierwsze wrażenie było tak dobre, że mój gładki, małpi mózg przeżył co najmniej kilka sekund oszołomienia. Wiedziałem, że założyłem duże gogle, więc nie do końca rozumiałem, dlaczego moje oczy wciąż mogą widzieć prawdziwy świat.

Na poziomie podstawowym, w dowolnym momencie normalnego korzystania z VR, możesz dwukrotnie dotknąć gogli, aby wstrzymać i wyświetlić pełnokolorowy obraz świata z kamery przelotowej. Quest 2 oferował coś podobnego, ale tylko w czerni i bieli, z dużymi zniekształceniami. Klasycznym papierkiem lakmusowym była umiejętność odczytania telefonu. Nie mogłeś tego zrobić w Zadaniu 2. Ale możesz to wygodnie zrobić w Quest 3. Kliknij dwukrotnie bok, przeczytaj powiadomienie (lub przywitaj się z listonoszem), a następnie wskocz z powrotem do rzeczywistości wirtualnej. Jest to z pewnością przydatna funkcja, ale raczej nie zmieniająca gry.

Mimo że ekstremalne zniekształcenia, które mogą wystąpić, są nadal obecne, są znacznie zmniejszone i najczęściej występują tylko wtedy, gdy obiekty zbliżają się do twarzy.

Widok z dwóch kolorowych kamer Quest 3 z przodu zapewnia 18 pikseli na stopień. To dziesięć razy więcej pikseli niż w Quest 2 i trzy razy więcej niż w Quest Pro.

To powiedziawszy, jakość wizualna rzeczywistości mieszanej będzie się znacznie różnić w zależności od poziomu oświetlenia. Podobnie jak w przypadku wszystkich małych czujników aparatu, im niższy poziom oświetlenia, tym bardziej ziarnisty obraz. Mieszaną rzeczywistość najlepiej stosować w dobrze oświetlonym otoczeniu.

Oprócz szybkiego podglądu świata podczas gry w rzeczywistości wirtualnej, niektóre gry oferują tryb pełnego przejścia, zastępując zwykłe renderowane tła widokiem świata rzeczywistego. Obiekty gry są na siebie nałożone.

Demo to gra przygodowa typu „od góry do dołu”, polegająca na odgrywaniu ról, umieszczająca środowisko na wirtualnym stole, który można umieścić w dowolnym miejscu w rzeczywistym środowisku, jak grę planszową. Będziesz po nim chodzić, rzucać wirtualnymi kostkami i przeciągać swoją minifigurkę po planszy.

Zagadkowe miejsca konstruujesz fotogrametryczną łamigłówkę 3D z obiektów i lokalizacji ze świata rzeczywistego. Jest trochę bałaganu z kawałkami porozrzucanymi po całym otoczeniu, ale lubię siedzieć tam i układać puzzle przy kuchennym stole, a jednocześnie nadal mogę kontaktować się z rodziną.

Kosmiczne Miasto Ludowe to urocza i relaksująca gra polegająca na budowaniu miast, w której gromadzisz zasoby dla swojej małej kosmicznej kolonii, chwytając od czasu do czasu asteroidę przelatującą przez Twój salon. Powyższy obrazek pokazuje, jak przejście staje się znacznie bardziej ziarniste przy słabym świetle; wyraźniejszy obraz na tylnej ścianie pochodzi z projektora. Ale nadal jest w pełni użyteczny.

Nie wszystkie gry będą obsługiwać rzeczywistość mieszaną; nie zawsze będzie to miało sens. Ogólnie rzecz biorąc, gry, w których skupiasz się na centralnym obszarze z ogólnym tłem, będą odpowiednie do leczenia.

Jednak magia Mieszanej Rzeczywistości nie kończy się na prostym przejściu, ponieważ informacje wizualne można połączyć z czujnikiem głębokości, aby zapewnić również informacje przestrzenne. Quest 3 potrafi dokładnie wykryć ściany w przestrzeni gry i odtworzyć je jako znaczące obiekty w środowisku gry. Na razie jednak potrzebny jest pewien poziom pracy ręcznej, polegającej na rysowaniu obiektów takich jak sofy czy stoły.

Niestety, nie ma zbyt wielu gier ani doświadczeń, które to wykorzystują, poza krótkim wprowadzającym demo, w którym małe puszyste kosmity atakują Twój salon. Twoje ściany zawalą się, gdy w nie strzelisz, odsłaniając obcy krajobraz za nimi. Wkrótce będziesz strzelał do tych gnojków, którzy chowają się za stolikiem do kawy i sofą, aż w końcu cię pokonają. To kusząca zapowiedź tego, co może nadejść.

Na poziomie ekstremalnym wyobraźmy sobie gry FPS typu FPS z laserowym znacznikiem lub paintball na skalę magazynową z przeszkodami ze świata rzeczywistego, które można wykorzystać jako osłonę (a tak, myślisz, pozwól mi po prostu uporządkować swój magazyn).

Można więc powiedzieć, że jestem teraz osobą wierzącą. Nic nie zastąpi prawdziwego zanurzenia i możliwości podróżowania do różnych światów, jakie oferuje VR. Jednak funkcje rzeczywistości mieszanej w odpowiednich warunkach oświetleniowych są z pewnością wystarczająco dobre, aby umożliwić wszelkiego rodzaju ulepszone gry w świecie rzeczywistym i nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, co z tego wyniknie.

Bezpośredni dotyk

Nie ma bardziej naturalnego sposobu interakcji niż za pomocą palców. Do tego stopnia, że ​​nasze najmłodsze pokolenia często są zszokowane, gdy widzą ekrany, które nie przewijają się, gdy przeciąga się po nich palcem lub ściska, aby powiększyć.

Śledzenie dłoni w rzeczywistości wirtualnej nie jest niczym nowym, ale wraz z rzeczywistością mieszaną ma teraz o wiele większy sens podczas interakcji z elementami interfejsu użytkownika. Direct Touch umożliwia fizyczną interakcję z przestrzenią rzeczywistości mieszanej poprzez dotykanie i przeciąganie pasków przewijania lub poruszanie się po oknach tak, jakby były tabletem w prawdziwym świecie.

Choć obiecano to podczas demonstracji, nie jesteśmy jeszcze na poziomie, na którym można przeciągać i upuszczać trwałe elementy interaktywne — „ulepszenia”, nazywa je Meta — po całym domu. Na razie będziesz musiał podnosić i przeciągać ekran główny podczas poruszania się, ale jest to przydatna funkcja nawet w powijakach.

To powiedziawszy, nadal wolę kontrolery do, cóż, wszystkiego. Są wygodne i lekkie, a nieprzyjemne pierścienie śledzące zniknęły.

Audio

Nigdy nie była to mocna strona linii Quest, dźwięk zawsze był zdecydowanie słaby i metaliczny. Do tego stopnia, że ​​zmasakrowałem Questa 2 starym paskiem na głowę Vive Deluxe i kilkoma adapterami drukowanymi w 3D, aby zapewnić mu większy komfort i wbudowanymi słuchawkami.

Ale prawdopodobnie nie będę musiał tego robić w przypadku Zadania 3. W żadnym wypadku nie jest idealny, ale jest o wiele lepszy i przekracza poprzeczkę tego, co określiłbym jako akceptowalny. A jeśli już jesteś zadowolony z dźwięku w Quest 2, tutaj na pewno się nie zawiedziesz.

Komfort

Niewiele zmieniło się w podstawowym pasku na głowę. Jest to elastyczny pasek z tkaniny, który można zacisnąć z tyłu czaszki i na górze. Albo tego nienawidzisz, albo tolerujesz, ale nie pokochasz. Ja jestem w tym drugim obozie, więc jeśli znajdę lepszy, to go wymienię, ale na razie wystarczy.

Interfejs na twarz jest wykonany z miękkiego i oddychającego materiału, a wokół nosa odczuwam jedynie niewielki wyciek światła. Jeśli planujesz trening w VR, prawdopodobnie będziesz chciał jak najszybciej wymienić go na ten silikon.

Znajdziesz tu także fizyczną regulację IPD i cztery poziomy odsunięcia źrenicy, co oznacza, że ​​w razie potrzeby możesz odsunąć ekran od oczu – zwykle jeśli nosisz okulary. Pamiętaj jednak, że zmniejszy to Twoje pole widzenia.

Trudno za bardzo komentować wygodę gogli VR, bo każdy ma inny kształt twarzy; to, co działa dla mnie, może nie działać dla ciebie. Nie ma nic szczególnie innowacyjnego w konstrukcji interfejsu twarzy Quest 3, ale nie miałem też żadnych problemów po dłuższych sesjach trwających około dwóch godzin.

Jakość ekranu

Pod względem rozdzielczości podwójne panele LCD oferują natywnie do 2064 x 2208 na oko, czyli około dwa razy więcej pikseli niż w rozdzielczości HD. Jednak w większości przypadków nie jest to rozdzielczość, którą zobaczysz, patrząc przez wyświetlacz. Podczas samodzielnego użytkowania interfejs użytkownika i większość gier ma rozdzielczość 1680 x 1760 pikseli. To standardowa skala rozdzielczości 1x.

Nie oznacza to, że programiści nie mogą celować w wyższe rozdzielczości (na przykład 1,1x lub 1,2x), ale to od nich zależy, czy będą wspierać to i będzie to możliwe tylko wtedy, gdy ich potok renderowania zostanie w inny sposób wystarczająco zoptymalizowany, aby obsłużyć wyższą rozdzielczość niezawodnie. Jako użytkownik nie możesz wejść w ustawienia i wymusić wyższej rozdzielczości.

Nie oznacza to jednak, że dodatkowe piksele zostaną zmarnowane; Wyświetlanie treści o niższej rozdzielczości na wyświetlaczu o wyższej rozdzielczości zawsze przynosi korzyści. Jest to również wyższa rozdzielczość renderowania niż Quest 2 lub Quest Pro.

To nie są ekrany OLED, więc nie spodziewaj się pięknej głębokiej czerni ani HDR, jaki otrzymasz z PSVR2. Ale w żadnym wypadku nie są złe.

Ekrany to tylko połowa historii; druga połowa to soczewki. W przypadku Quest 3 Meta odeszła od soczewek Fresnela (rozpoznawanych po charakterystycznych koncentrycznych pierścieniach) na rzecz soczewek typu naleśnik (płaskie, bardziej tradycyjne soczewki). W rezultacie uzyskujesz większy słodki punkt, większą klarowność w całym polu widzenia i mniej efektu „boskich promieni” – w którym na jasnych obiektach w ciemności pojawiają się duże białe smugi tło.

Jakość obrazu nie jest bynajmniej idealna, ani nawet najlepsza, jaką widziałem do tej pory na goglach VR (zostawię to ta nagroda dla PSVR2), ale rzeczywiście jest wystarczająco dobra i stanowi wyraźną poprawę w stosunku do poprzedniego Questa 2.

Żywotność baterii

Niestety, żywotność baterii to obszar, w którym Quest 3 najwyraźniej ucierpiał w porównaniu do swojego poprzednika, pomimo większej pojemności 19,44 Wh w porównaniu do 14,33 Wh Questa 2.

Po początkowym pełnym naładowaniu i jednoczesnym pobieraniu biblioteki gier, padła w ciągu około godziny. Kolejne sesje bez częstego pobierania mogą trwać dłużej niż półtorej do dwóch godzin – w przypadku gry w rzeczywistości mieszanej, więc przekazywanie wydaje się być bardzo uciążliwe.

Meta sprzedaje opcjonalny pasek Elite z dodatkową baterią, która powinna podwoić czas gry, ale jest zawyżona i wynosi 130 USD. wydają się być wczesnymi błędami, więc na razie się z tym wstrzymam, przynajmniej do czasu, gdy będziemy mieli jakąś przyzwoitą alternatywę innych firm porównywać.

Jeśli masz komputer stacjonarny, który jest wystarczająco mocny, aby obsługiwać VR, możesz zastanawiać się, czy powinieneś kupić zestaw słuchawkowy na uwięzi, czy samodzielny, taki jak Quest. Ale nie musisz wybierać między nimi dwoma, ponieważ w przypadku Funkcja łącza zadań, Quest 3 może stać się zestawem słuchawkowym na uwięzi, za pośrednictwem odpowiedniego USB-C lub bezprzewodowo za pośrednictwem routera Wi-Fi 6.

Muszę przyznać, że ponieważ mam również Valve Index, nie jest to coś, z czego często korzystałem w przeszłości, ale stanowi kolejny ważny powód, aby kupić Quest 3 zamiast innego zestawu słuchawkowego.

Jednak w chwili pisania tego tekstu nie wydaje się, aby Quest Link uległ poprawie w porównaniu z tą samą funkcją w Quest 2. Nie kupuj Quest 3, jeśli jedynym przypadkiem użycia jest PCVR za pośrednictwem Quest Link.

Oprócz Quest Link, który pozwala wykorzystać moc komputera stacjonarnego do obsługi wrażeń VR, pilot zdalnego sterowania Aplikacja komputerowa umożliwia przeniesienie podstawowego środowiska graficznego do VR lub AR (może być również używana w Horizon Pracownie). Można go przeciągać po środowisku wirtualnym jak kolejne okno, oferując intrygujące, ale być może niszowe zastosowanie. Oprogramowanie klienckie jest dostępne zarówno dla systemów Windows, jak i Mac OS.

Możesz na przykład sparować widok pulpitu z dodatkowym widokiem przeglądarki wirtualnej po obu stronach.

Niestety, wygląda na to, że w ten sposób nie można wchodzić w interakcję z pulpitem, więc jest to wyłącznie widok lustrzany, a nie rzeczywisty pulpit zdalny. Nadal będziesz potrzebować podłączonej myszy i klawiatury oraz fizycznej bliskości komputera, jeśli chcesz go faktycznie obsługiwać, a nie tylko obserwować.

Inną alternatywą zarówno dla funkcji Quest Link, jak i funkcji Remote Desktop jest Wirtualny pulpit, która jest płatną aplikacją od zewnętrznego programisty. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​jest bardziej niezawodny i umożliwia interakcję z komputerem stacjonarnym za pośrednictwem szybkiego połączenia Wi-Fi, a także granie w dowolne gry PCVR ze Steam lub Oculus. Możesz nawet emulować gamepad do zwykłych gier na płaskim poziomie. Jednak używanie kontrolerów dotykowych jako gamepada dla konsoli Xbox nie jest do końca intuicyjne przy użyciu połowy przycisków na drugim kciuku, więc lepiej po prostu sparuj gamepad z Quest 3, jeśli będziesz mieć płasko hazard.

Jestem pod wrażeniem możliwości Meta Quest 3 w zakresie rzeczywistości mieszanej, a to stwierdzenie pochodzi od zagorzałego gracza VR i cynicznego sceptyka MR/AR/XR. Nadal istnieją pewne problemy, które należy rozwiązać w przypadku starszego systemu granic działającego pozornie w połączeniu z nowymi funkcjami skanowania pomieszczeń (prawdopodobnie nie potrzebuję w ogóle granicy, jeśli gra pozwala ci widzieć otoczenie przez cały czas, ale nadal nalega, abyś ją stworzył), ale jest wcześnie dni. Nie widzieliśmy jeszcze pełnego potencjału trwałych „ulepszeń”, nie ma też jeszcze żadnych gier wykorzystujących twoje środowisko. Ale i tak jestem pod wrażeniem tego, co tu jest.

Zgodnie z oczekiwaniami każdy inny aspekt Questa zapewnia stopniowy wzrost w stosunku do Questa 2 – z wyjątkiem baterii, która wskazuje, jak mocno urządzenie jest naciskane.

Przy cenie 500 dolarów za model podstawowy ze 128 GB pamięci (650 dolarów za opcję 512 GB) nie jest to tak natychmiastowa rekomendacja, jak oryginalny Quest 2 za 300 dolarów. Zdecydowanie dla entuzjastów lub tych, którzy chcą ulepszyć. Jednak dla każdego, kto dopiero zaczyna przygodę z VR, istnieje wiele niezrealizowanych obietnic. Na stronie wyprzedaży prezentowane są gry, które nie zostały jeszcze wydane i ukażą się dopiero za kilka miesięcy. Jeśli jesteś zadowolony z tego, co jest obecnie w ofercie, to jest to najlepszy samodzielny zestaw słuchawkowy w historii, a będzie jeszcze lepszy, gdy zostaną dodane obiecane funkcje.