QEMU vs. KVM: którego należy użyć do wirtualizacji?

Jeśli chodzi o wirtualizację, powinieneś znać QEMU i KVM. Technologie te mają kluczowe znaczenie w tworzeniu i zarządzaniu maszynami wirtualnymi (VM), umożliwiając organizacjom i osobom indywidualnym w celu wykorzystania potencjału wirtualizacji dla wielu z nich Aplikacje.

Ale jak możesz określić, który z nich jest dla Ciebie najlepszy? Przyjrzyjmy się różnicom między QEMU i KVM, a także zaletom i wadom obu technologii wirtualizacji.

Co to jest QEMU?

QEMU, znany również jako Quick Emulator, jest oprogramowaniem typu open source oprogramowanie do wirtualizacji sprzętu który pozwala uruchamiać maszyny wirtualne na różnych platformach hosta.

W przeciwieństwie do KVM, który koncentruje się głównie na wirtualizacji wspomaganej sprzętowo, QEMU wykorzystuje pełną emulację systemu, umożliwiając mu emulację kompletnego systemu komputerowego, w tym procesora, pamięci, pamięci masowej i urządzeń peryferyjnych urządzenia. Ta elastyczność sprawia, że ​​QEMU jest doskonałym wyborem do wirtualizacji międzyplatformowej, ponieważ obsługuje szeroki zakres architektur.

Co to jest KVM?

KVM, skrót od Maszyna wirtualna oparta na jądrze, to kolejna technologia wirtualizacji typu open source. W przeciwieństwie do QEMU, KVM działa jako część jądra Linuksa. Wykorzystuje rozszerzenia sprzętowe, takie jak Intel VT lub AMD-V, aby umożliwić wydajną wirtualizację wspomaganą sprzętowo.

Dzięki integracji z jądrem systemu operacyjnego hosta, KVM zmniejsza obciążenie i osiąga wyższą wydajność w porównaniu z rozwiązaniami opartymi wyłącznie na oprogramowaniu, takimi jak QEMU. Zasadniczo KVM zapewnia platformę wirtualizacji, podczas gdy QEMU jest często używany jako komponent przestrzeni użytkownika do emulacji urządzeń.

QEMU vs. KVM: Różnice

Zarówno KVM, jak i QEMU mają zaawansowane funkcje, z których można korzystać w zależności od rozmiaru i celu projektu. Aby zbadać oba i porównać QEMU vs. KVM, przejrzyjmy kategorie wydajności, obsługi urządzeń, zarządzania i dostępności dla obu technologii:

1. Wydajność i wydajność

Ze względu na pełne podejście do emulacji systemu, QEMU wymaga więcej zasobów niż KVM. Ponieważ QEMU emuluje zarówno sprzęt, jak i system operacyjny gościa, wiąże się to z wyższymi kosztami, potencjalnie prowadzącymi do wąskich gardeł wydajności, zwłaszcza w przypadku obciążeń intensywnie korzystających z mocy obliczeniowej.

Ponadto poleganie QEMU na wirtualizacji opartej na oprogramowaniu może ograniczać jego zdolność do osiągania szczytowej wydajności w niektórych scenariuszach.

KVM, będąc technologią wirtualizacji opartą na jądrze, korzysta z zalet wirtualizacji wspomaganej sprzętowo. Umożliwia to KVM bezpośredni dostęp do rozszerzeń wirtualizacji procesora hosta, co skutkuje znacznie niższym obciążeniem i zwiększoną wydajnością.

Wykorzystując jądro hosta do zarządzania pamięcią i planowania procesora, KVM zapewnia wydajną pracę maszyn wirtualnych, niemal z natywną prędkością. W przypadku obciążeń intensywnie korzystających z zasobów i aplikacji o krytycznym znaczeniu dla wydajności KVM często przewyższa QEMU.

2. Obsługa urządzeń i platform

Ponieważ QEMU koncentruje się na pełnej emulacji systemu, oferuje szeroką obsługę urządzeń i platform. QEMU może emulować różne komponenty sprzętowe, co czyni go wszechstronną opcją do uruchamiania maszyn wirtualnych na różnych architekturach, w tym x86, ARM, PowerPC i innych. Ta wszechstronność sprawia, że ​​QEMU jest doskonałym wyborem dla programistów i testerów, którzy muszą pracować z wieloma platformami.

Z drugiej strony KVM opiera się na wirtualizacji wspomaganej sprzętowo, co ogranicza obsługę platformy do systemów z określonymi rozszerzeniami wirtualizacji (Intel VT lub AMD-V). W związku z tym KVM jest przede wszystkim dostosowany do systemów opartych na architekturze x86, co ogranicza jego przydatność do wirtualizacji międzyplatformowej w porównaniu z QEMU.

3. Użyteczność i zarządzanie

Podejście QEMU do pełnej emulacji systemu zapewnia prosty i dostępny interfejs użytkownika. Konfigurowanie maszyn wirtualnych z QEMU jest stosunkowo proste, a jego kompatybilność z szeroką gamą architektur pozwala na większą elastyczność.

Ponadto zdolność QEMU do działania bez uprawnień jądra sprawia, że ​​jest to prostsza opcja dla użytkowników, którzy wymagają mniejszych uprawnień administracyjnych.

KVM, jako rozwiązanie do wirtualizacji oparte na jądrze, jest ściśle zintegrowane z jądrem Linuksa. Ta ścisła integracja może prowadzić do bardziej stromej krzywej uczenia się dla niektórych użytkowników, zwłaszcza tych, którzy nie znają systemów opartych na Linuksie. Jednak narzędzia do zarządzania KVM, takie jak virt-manager, zapewniają przyjazny dla użytkownika interfejs do obsługi maszyn wirtualnych i ich konfiguracji.

Dla użytkowników doświadczonych z Linuksem lub tych, którzy szukają niezawodnego zarządzania wirtualizacją, KVM okazuje się potężnym i wydajnym wyborem.

KVM vs. QEMU: Który wybrać?

Zarówno QEMU, jak i KVM to potężne technologie wirtualizacji, z których każda ma swoje unikalne mocne i słabe strony. Jeśli potrzebujesz obsługi wielu platform, elastyczności i prostoty, QEMU może być lepszym wyborem dla Twoich potrzeb związanych z wirtualizacją.

Z drugiej strony, jeśli Twoimi priorytetami są wydajność, wydajność i bezproblemowa integracja z Linuksem, KVM wyróżnia się jako wysoce odpowiednia opcja.

Ostatecznie decyzja między QEMU a KVM zależy od konkretnych wymagań, charakterystyki obciążenia i znajomości systemów opartych na systemie Linux.

Uważnie oceniając swoje potrzeby i rozumiejąc różnice między tymi dwoma gigantami wirtualizacji, możesz dokonać świadomego wyboru, który optymalnie odpowiada Twoim celom w zakresie wirtualizacji. Nie spiesz się, rozważ zalety i wady i dokonaj właściwego wyboru, aby zapewnić pomyślną wirtualizację.