5 głównych demaskatorów w branży technologicznej

Mówi się, że wiedza to potęga, ale demaskatorzy mają za to swoją cenę, nawet jeśli uważają, że zysk jest wart ryzyka. Skandale technologiczne są powszechne, niezależnie od tego, czy są upubliczniane nieumyślnie, czy celowo.

Wiele osób zaryzykowało lub zaryzykuje swoją karierę i życie, aby wypowiadać się przeciwko nadużyciom w branży technologicznej i pociągać do odpowiedzialności osoby zaangażowane, bez względu na to, jak bogate i wpływowe.

Podczas gdy niektórzy demaskatorzy wolą pozostać anonimowi, inni ujawniają swoją tożsamość, aby publicznie podzielić się swoimi historiami. Ale czy ich rewelacje były warte ryzyka?

Kto jest uważany za sygnalistę?

Osoba, która ujawnia nielegalne i nieetyczne działania w firmie lub organie rządowym i informuje władze lub opinię publiczną, czy jest to oszustwo, korupcja, tuszowanie lub inne wykroczenia. Stąd termin, ponieważ dmuchają w gwizdek na temat działań.

Sygnalistą może być pracownik, obecny lub były, osoba poufna posiadająca wiedzę lub spostrzegawczy haker. Niektórzy mogą zgłosić się dobrowolnie lub jest to wymagane przez prawo lub zasady wewnętrzne. Chociaż wielu może zostać ujawnionych i pozostawionych bez innego wyboru.

Sygnalistom grozi zwolnienie, grożenie, postawienie przed sądem lub coś gorszego, mimo że ich działania są motywowane przestrzeganiem zasad moralności i odpowiedzialności.

Jednak w wielu krajach obowiązują przepisy i regulacje zachęcające do informowania o nieprawidłowościach i udostępniania osobom, które się wypowiadają z ochroną prawną i wsparciem, w tym anonimowością, poufnością i finansowymi odszkodowanie.

Pomimo ryzyka ich działania mogą prowadzić do nowych praw i przepisów oraz zwiększonej świadomości społecznej, rzucając światło na to, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami. W branży technologicznej zgłosiło się wielu sygnalistów:

1. Edwarda Snowdena

Edward jest byłym ekspertem i wykonawcą systemów informatycznych, który pracował dla Agencji Bezpieczeństwa Narodowego (NSA). W 2013 roku zyskał rozgłos za ujawnienie tajnych informacji o programach inwigilacji rządu USA, informacji niejawnych, do których miał dostęp.

Ujawnił dziennikarzom, że NSA używa programów takich jak PRISM i Upstream do gromadzenia i monitorowania prywatnej komunikacji milionów ludzi na całym świecie, w tym obywateli USA. Jego ujawnienie wywołało globalną debatę na temat prywatności i inwigilacji ze strony rządu.

Wielu okrzyknęło Snowdena bohaterem za swoje czyny, podczas gdy inni potępili go za narażanie bezpieczeństwa narodowego. Po oskarżeniu o szpiegostwo i kradzież mienia rządu USA Snowden otrzymał azyl w Rosji, gdzie obecnie mieszka.

W wyniku rewelacji Snowdena zmieniły się prawa i przepisy. Na przykład amerykańskie agencje wywiadowcze i firmy technologiczne szyfrują teraz dużą część swojego ruchu internetowego, zmieniając sposób, w jaki komunikujemy się online i na naszych telefonach.

2. Franciszka Haugena

Frances jest byłym menedżerem produktu Facebooka, który twierdził, że platforma wiedziała, że ​​jej algorytm wyświetla szkodliwe treści i rozpowszechnia dezinformację wśród użytkowników. Treści zawierałyby przemoc i mowę nienawiści, co negatywnie wpłynęłoby na ich zdrowie psychiczne.

Haugen ujawnił w wywiadzie dla 60 Minutes że stała za wyciekiem dziesiątek tysięcy dokumentów wewnętrznych w 2021 roku. Stwierdziła, że ​​Facebook wybrał zyski zamiast bezpieczeństwa i nie zajął się problemami związanymi ze szkodliwymi treściami i nie podjął działań przeciwko nim.

Po jej wycieku przeanalizowano praktyki Facebooka, w tym zaostrzone regulacje i działania prawne. Haugen zdobył szerokie uznanie i jest wybitnym orędownikiem reformy branży technologicznej i odpowiedzialności za użytkowanie platform cyfrowych.

Haugen wystąpiła przed licznymi komisjami kongresowymi w USA, wywołując globalną debatę na temat autorytetu i odpowiedzialności firm technologicznych, i znalazła się na liście najpotężniejszych kobiet magazynu Forbes.

Facebook ogłosił kilka wewnętrznych zmian w zakresie prywatności danych, przejrzystości algorytmicznej i moderacji treści.

3. Zacha Vorhiesa

Zach jest byłym starszym inżynierem oprogramowania Google, który twierdził w 2019 r., że usługa była stronnicza wobec konserwatywnych punktów widzenia w wynikach wyszukiwania i była zaangażowana w cenzurę innych produktów.

Vorhies ujawnił 950 dokumentów, takich jak notatki i e-maile, konserwatywnej grupie aktywistów Project Veritas. Grupa wykorzystała te dokumenty do opublikowania artykułów, w których rzekomo Google był stronniczy w stosunku do prawicowych mediów i odrzucał określone strony internetowe.

Wyciek odbił się szerokim echem w mediach i wywołał dyskusje na temat potrzeby przejrzystości procesów decyzyjnych firm technologicznych oraz ich wpływu na publiczne ujawnianie informacji.

Vorhies znalazł się pod ostrzałem swojej decyzji, niektórzy twierdzili, że była to motywacja polityczna, podczas gdy inni kwestionowali dokładność dokumentu. Bronił swoich działań i stwierdził, że konieczne jest ujawnienie praktyk Google i tego, co uważa za prawdę.

Następnie został zwolniony i od tego czasu stał się aktywistą i samozwańczym demaskatorem. Nadal wypowiada się przeciwko Google i innym firmom technologicznym, głównie w odniesieniu do prywatności i wolności słowa.

4. Piotr Zatko

Peter, znany również jako Mudge, jest amerykańskim ekspertem ds. bezpieczeństwa sieciowego i hakerem znanym ze swojej pracy w cyberbezpieczeństwie. Odpowiadał za doskonalenie systemów bezpieczeństwa dla Google i Twittera, z których ten ostatni został Head of Security w 2021 roku.

Zatko postawił zarzuty wobec Twittera że najwyżsi dyrektorzy rzekomo wprowadzili w błąd zarząd firmy i rządowe organy regulacyjne co do luk w zabezpieczeniach, które mogą być wykorzystywane do hakowania, manipulacji i zagranicznego szpiegostwa.

Jego 200-stronicowa skarga informatora wykazała również, że platforma wprowadziła organy regulacyjne w błąd co do tego, czy niezawodnie usuwa dane użytkowników i często tego nie robi, ponieważ tracą kontrolę nad tymi danymi.

Ponadto Zatko twierdzi, że kierownictwu brakuje motywacji i zasobów, aby to zrozumieć liczba kont botów na Twitterze i że jego wypowiedzenie z Twittera w 2022 roku było odwetem za odmowę ukrycia luk w zabezpieczeniach.

W tym samym roku Zatko zeznawał przed Senacką Komisją Sądownictwa. Oskarżył platformę o luźne zabezpieczenia, lekceważenie prywatności użytkowników i świadome zatrudnianie obcych rządów, które miały dostęp do wewnętrznych systemów i danych.

5. Marka Kleina

Mark jest byłym technikiem AT&T, który ujawnił zaangażowanie firmy w program inwigilacji NSA. Ujawnił, że pokój 641A był ukrytym pokojem zainstalowanym i używanym do monitorowania ruchu internetowego przechodzącego przez sieć AT&T.

Podczas pracy w placówce w San Francisco Klein był zaniepokojony, gdy znalazł kabel światłowodowy przekierowujący do pokoju i zobaczył sprzęt zdolny do przechwytywania ruchu internetowego.

Uważał, że NSA używała pokoju do zbierania danych dotyczących połączeń telefonicznych i aktywności internetowej obywateli USA bez nakazu. Uczył się od współpracowników podobnych pomieszczeń zainstalowanych w innych miastach, w tym w Los Angeles, Seattle i San Diego.

Klein upublicznił swoje odkrycia, złożył pozew przeciwko AT&T i rozmawiał z mediami o współpracy firmy z NSA. Jego odkrycie wywołało ogólnokrajową debatę na temat nadzoru rządowego i prawa do prywatności.

NSA stanęła przed wieloma wyzwaniami prawnymi, a sprawa toczyła się dalej pomimo rządowej próby dymisji. Doprowadziło to do dalszych rewelacji na temat zakresu działań inwigilacyjnych NSA.

Klein jest ceniony jako czołowy orędownik praw do prywatności i przejrzystości rządów. W 2008 roku otrzymał także nagrodę Pioneer Award.

Kot wyszedł z worka

Sygnaliści wiele ryzykują, aby ujawnić prawdę i wprowadzić zmiany, wypowiadając się i pociągając do odpowiedzialności, zwłaszcza gdy technologia odgrywa znaczącą rolę w naszym życiu.

W miarę postępu technologicznego musimy wziąć pod uwagę rewelacje i dążyć do większej przejrzystości w branży technologicznej. Ale wraz z rozprzestrzenianiem się dezinformacji trudno jest uwierzyć, co jest prawdziwe, a co nie, zwłaszcza jeśli chodzi o deepfake.