W dzisiejszych czasach istnieje więcej typów plików do kompresji danych, niż można zliczyć. Jednak żaden z nich nie jest uniwersalnym typem pliku, który może obejmować wszystko i nadal być udostępniany jako pojedynczy plik, który można rozpakować i używać tak, jak jest na innym komputerze.
Jeśli potrzebujesz skompresować określony plik lub folder, możesz uciec z plikami ZIP, RAR, a nawet ISO. Ale co zrobić, gdy trzeba zahermetyzować lub skompresować cały dysk twardy/SSD do jednego pliku?
Co to jest VHD?
VHD oznacza wirtualny dysk twardy. Ta publicznie dostępna specyfikacja formatu obrazu umożliwia zamknięcie całego dysku twardego w jednym pliku. System operacyjny może następnie używać go i uzyskiwać do niego dostęp jako fizyczny dysk twardy. Mówiąc najprościej, plik VHD to cyfrowa kopia dysku twardego lub dysku SSD, który pojawia się jako prawdziwy dysk pamięci dla twojego systemu operacyjnego.
Plik VHD jest podobny do pliku plik ISO, ale zamiast kompresować (lub enkapsulować) pojedynczą płytę CD lub DVD, pokrywasz cały dysk. Pliki VHD mogą obsługiwać natywne systemy plików, w tym NTFS, FAT, exFAT i UDFS, jednocześnie obsługując standardowe operacje na dyskach i plikach. Jednak maksymalny rozmiar pliku jest ograniczony do 2 TB.
Istnieją trzy główne typy formatów VHD w następujący sposób:
- Naprawiono wirtualny dysk twardy: Pliki te zajmują stałą ilość miejsca na dysku komputera hosta. Jednak kompromisem w przypadku większego rozmiaru pliku jest większa prędkość przetwarzania i stała fragmentacja.
- Dynamiczny VHD: Te pliki VHD zmieniają swoje rozmiary w zależności od zapełnienia ich pamięci wewnętrznej i są zoptymalizowane pod kątem przechowywania na komputerach hostach. Nadal istnieje wewnętrzny limit wielkości dysku, który jest określany podczas inicjalizacji, ale uzyskujesz szybszą alokację pamięci.
- Różnicowanie VHD: Ten najmniej popularny z trzech formatów VHD tworzy kopię istniejącego dysku, tworząc dysk nadrzędny i podrzędny. Różnicowanie dysków VHD umożliwia zmianę dysku nadrzędnego bez wpływu zmian na podrzędny dysk VHD.
Podobnie jak prawdziwy dysk twardy, te wirtualne dyski mogą tworzyć sektory dysku, nowe pliki i foldery, uruchamiać aplikacje użytkownika i, co nie mniej ważne, uruchamiać system operacyjny. To czyni je idealnym wyborem do zastosowań wirtualizacyjnych.
Chociaż firma Microsoft swobodnie publikuje specyfikację, aby osoby trzecie mogły pisać własne programy do odczytu i manipulowania plikami VHD lub VHDX, zachowuje kontrolę nad formatem. Oznacza to, że format VHD jest prawie wyłączny dla systemu Windows, chyba że jest używany z kompatybilnym programem innej firmy w innym systemie operacyjnym.
VHD vs. VHDX
Specyfikacja formatu VHD jest dostępna jako bezpłatna licencja od czerwca 2005 roku. Rozszerzenie tego formatu, VHDX, zostało uruchomione w 2012 roku i było obsługiwane przez Windows 8 i Windows Server 8. Ten format dodał nowe możliwości, ulepszenia wydajności, zapobieganie uszkodzeniom danych i maksymalny rozmiar pliku 64 TB. Inne zalety plików VHD obejmują:
- Ochrona danych przed awarią zasilania
- Obsługa niestandardowych metadanych
- Metadane aktualizują się automatycznie
- VHDX można lepiej dostosować do nowszego sprzętu
To powiedziawszy, VHDX jest funkcjonalnie odpowiednikiem VHD i pomimo wbudowanych mechanizmów ochrony przed uszkodzeniem danych, jest podatny na uszkodzenie systemu plików, podobnie jak VHD. Może to być spowodowane złymi warunkami sieciowymi podczas przesyłania plików, uszkodzoną pamięcią na dysku źródłowym, a nawet zakłóceniami powodowanymi przez programy zabezpieczające.
Zalety korzystania z pliku VHD
Jak zapewne już się domyślasz, korzystanie z pliku VHD ma pewne zalety w porównaniu z tradycyjnymi fizycznymi dyskami.
Najważniejszą zaletą jest to, że możesz przesyłać pliki VHD online lub przenosić je na dysku flash. Dzięki temu VHD można szybko wdrożyć w terenie. Inne zalety dysku VHD obejmują:
- Łatwiejsze tworzenie kopii zapasowych i przywracanie
- Odzyskiwanie migawki
- Szybka replikacja
- Izolacja od hosta lub innych systemów operacyjnych maszyn wirtualnych.
- Eliminuje wymagania dotyczące kosztów i rozmiaru fizycznych dysków pamięci masowej.
Gdzie są używane pliki VHD?
Pliki VHD są używane głównie przez programy do wirtualizacji, takie jak VirtualBox firmy VMware i Microsoft Hyper-V. Należy jednak pamiętać, że trzeba włącz Hyper-V w systemie Windows 11 przed użyciem. Ponieważ działają jak fizyczne dyski twarde, są idealne dla maszyn wirtualnych, które muszą uruchamiać izolowane systemy operacyjne, systemy plików, zarządzać aplikacjami i tak dalej.
To powiedziawszy, możesz równie łatwo używać ich do tworzenia kopii zapasowych istniejącego dysku i przechowywania ich jako archiwów cyfrowych na wypadek konieczności powrotu lub odzyskania danych. Stanowią ekonomiczny sposób tworzenia kopii zapasowych wielu dysków twardych, a także są łatwiejsze do przechowywania — funkcja często wykorzystywana w aplikacjach korporacyjnych.
Jak utworzyć plik VHD
W zależności od używanego systemu operacyjnego dokładne kroki tworzenia pliku VHD różnią się od siebie. Jeśli korzystasz z systemu Windows, możesz użyć narzędzia Zarządzanie dyskami do tworzenia wirtualnych dysków twardych z istniejących dysków lub partycji, wykonując następujące czynności:
- Naciśnij klawisz Windows, aby otworzyć menu Start i wyszukaj Zarządzanie dyskiem. Kliknij odpowiedni wynik wyszukiwania, aby otworzyć narzędzie. Alternatywnie możesz sprawdzić te inne sposoby otwierania narzędzia Zarządzanie dyskami.
- Wybierz dysk lub partycję, którą chcesz przekonwertować na plik VHD, i kliknij Działanie śledzony przez Utwórz wirtualny dysk twardy.
- Otworzy się monit z prośbą o wprowadzenie ścieżki i rozmiaru dysku VHD. Musisz także wybrać specyfikację formatu VHD i VHDX oraz typ VHD. Wybierz odpowiednie opcje zgodnie ze swoimi potrzebami i kliknij OK przycisk.
System Windows utworzy teraz plik VHD tego konkretnego dysku lub partycji, który można później zamontować i używać jak inny dysk fizyczny.
Jeśli chcesz utworzyć plik VHD dla swojej maszyny wirtualnej, kroki różnią się. Na przykład podczas tworzenia nowej maszyny wirtualnej VirtualBox pyta, czy chcesz utworzyć plik VHD i typ formatu VHD, którego chcesz użyć. Pamiętaj, że te pliki można przenieść na dowolną maszynę i używać z inną maszyną wirtualną.
Tworzenie plików VHD w systemach macOS i Linux
Jeśli korzystasz z systemu macOS, Wsparcie Apple ma pomocny przewodnik na tworzeniu obrazy dysków przy użyciu Narzędzia dyskowego w systemach macOS Ventura, Monterey, Big Sur, Catalina i Mojave. Jednak chociaż te pliki są dyskami wirtualnymi, mogą nie zostać zapisane z rozszerzeniem VHD.
To samo dotyczy również Linuksa. Możesz użyć dd polecenie tworzenia dysków VHD bezpośrednio z terminala. Podstawowa składnia wygląda tak.
Sudo dd Jeśli=/dev/źródło z=Virtual_Hard_Disk.img bs=1liczba M =1024Oto, co oznaczają różne flagi we wspomnianym poleceniu:
- if=/dev/root: Ścieżka do pliku wejściowego, aby zapewnić strumień znaków podczas inicjowania
- of=Virtual_Hard_Disk.img: Nazwa i ścieżka wirtualnego dysku, który ma zostać utworzony
- bs=1M: Dyktuje prędkości odczytu i zapisu. Bieżąca flaga pozwala napędowi na jednoczesny odczyt i zapis do 1 MB.
- liczba=1200: Określa rozmiar bloku lub całkowitą pojemność dysku wirtualnego. Bieżąca wartość licznika tworzy dysk o pojemności 1 GB.
Pliki VHD są bardzo przydatne
Podczas gdy pliki VHD są funkcjonalnie podobne do fizycznego dysku zawierającego ten sam system plików, dysk partycje, a nawet sektory dysku twardego, to po prostu wirtualne dyski twarde, które pojawiają się jako fizyczny dysk system operacyjny. Poza tym, że są idealne dla maszyn wirtualnych, mogą być również skutecznie wykorzystywane do tworzenia kopii zapasowych dysków fizycznych.
Pomaga to uczynić wirtualizację bardziej dostępną i łatwiejszą do skonfigurowania. VHD ułatwiają udostępnianie maszyn wirtualnych między wieloma komputerami, ponieważ można po prostu skopiować źródłowy plik VHD dla każdej maszyny wirtualnej na inny komputer i będzie on działał bezbłędnie z odpowiednio skonfigurowaną maszyną wirtualną.
