Czytelnicy tacy jak ty pomagają wspierać MUO. Kiedy dokonujesz zakupu za pomocą linków na naszej stronie, możemy otrzymać prowizję partnerską. Czytaj więcej.

To interesujące czasy dla cyberbezpieczeństwa, ponieważ zaawansowane technologie nadal kształtują branżę. Możliwości narzędzi wykorzystujących sztuczną inteligencję są nieograniczone dzięki większej liczbie prognoz na przyszłość.

Zwiększony entuzjazm dotyczący wpływu maszyn na cyberbezpieczeństwo stwarza fałszywe wrażenie, że ludzie nie mają do odegrania znaczącej roli. Ale jak się okazuje, ludzie pozostają ważną częścią tego procesu.

Powstanie maszyn

Cyberbezpieczeństwo i technologia idą w parze. Przeciętny człowiek może nie znać szczegółów działania cyberataków, ale wie, że wiąże się to z wykorzystaniem technologii do inwazji na systemy.

W miarę jak coraz więcej osób zyskuje świadomość i umiejętności w zakresie cyberbezpieczeństwa w celu zabezpieczenia swoich zasobów cyfrowych, osoby atakujące ulepszają swoją grę dzięki zaawansowanym narzędziom. Niektóre z zadań, które wykonują, działają na zasadzie automatyzacji, nie wymagając od nich zarządzania każdym szczegółem od początku do końca.

Dzięki zaawansowanemu uczeniu maszynowemu narzędzia do automatyzacji zyskują większą precyzję wzorców zachowań. Niemniej jednak maszyny są obiektami nieożywionymi. Nie tworzą się ani nie mają własnego umysłu. Urządzenia te są programowane przez ludzi w celu osiągnięcia pożądanych rezultatów.

The różne rodzaje hakerów mogą posiadać specjalistyczne umiejętności techniczne, ale są ludźmi, a nie robotami. Każdy cyberatak ma ludzki wymiar. Jeśli musisz skutecznie zapobiegać atakom lub je zwalczać, musisz podejmować działania inspirowane przez człowieka.

Co ludzie wnoszą do cyberbezpieczeństwa?

Dynamika władzy między cyberprzestępcami a specjalistami ds. cyberbezpieczeństwa sprowadza się do umiejętności. Zastosowanie tych umiejętności wymaga ludzkiego wysiłku. Pojawiły się spekulacje, że maszyny zastąpią ludzi w zawodach technologicznych. Ale jak dotąd tak się nie stało.

Oto kilka ról odgrywanych przez ludzi w cyberbezpieczeństwie, które sprawiają, że jesteśmy niezastąpieni.

1. Intuicja podejmowania natchnionych działań

Zautomatyzowane narzędzia cyberbezpieczeństwa działają zgodnie z programem. Podczas gdy uczenie maszynowe umożliwia narzędziom rozpoznawanie różnych wzorców zachowań ze szkolenia, zachowania stanowiące zagrożenie są nieograniczone. Kiedy pojawiają się nieznane sytuacje, urządzenia nie mogą ich rozwiązać, ponieważ nie są odpowiednio przeszkolone.

Z drugiej strony ludzie mogą wykryć, kiedy coś jest nie tak, i podjąć zmotywowane działania w celu rozwiązania cyberzagrożeń i ataków.

Czas odgrywa kluczową rolę w powstrzymywaniu ataku. Nie masz czasu na luksus programowania narzędzi cybernetycznych do rozwiązywania pojawiających się nieznanych zagrożeń. Ale cyberobrońca może podjąć natchnione i spontaniczne działania, aby uratować sytuację.

2. Krytyczne myślenie w celu rozwiązania złożonych zagrożeń

Atakujący wdrażają złożone cyberzagrożenia, aby ominąć środki bezpieczeństwa na miejscu. Zagrożenia te mają wiele warstw, które wywołują złe wrażenie i wprowadzają w błąd systemy obronne. Szyfrowanie w czasie wykonywania, programy pakujące i downloadery to tylko niektóre z narzędzi, których atakujący może użyć do zmylenia cenzorów sztucznej inteligencji (AI).

Myślenie krytyczne jest jednym z umiejętności potrzebne do pracy w cyberbezpieczeństwie. Profesjonaliści mogą postrzegać złożone zagrożenia jako dobre wyzwanie. Demontują wektory ataku i analizują każdy szczegół, aby odkryć złożone zagrożenia.

Aby rozwiązać złożone zagrożenia, należy prześledzić ich źródła i zbadać ich pochodzenie. Czujniki AI nie mogą przetwarzać poprzednich ataków, o których nie mają informacji. Ludzie mogą dokładnie ocenić atak i prześledzić jego pochodzenie, gdy zajdzie potrzeba zaproponowania trwałych rozwiązań.

3. Kontekstualizacja w celu zróżnicowania ataków

Atakujący penetrują niektóre sieci pomimo systemów bezpieczeństwa instalowanych przez ich właścicieli. A to dlatego, że niektóre systemy cyberbezpieczeństwa są ogólne. Mogą zarządzać zagrożeniami i atakami tylko na poziomie ogólnym, bez uwzględniania unikalnych warunków hosta.

Cyberbezpieczeństwo jest najskuteczniejsze, gdy działa w kontekście. Właściwa kontekstualizacja środowiska cyfrowego wymaga wkładu ludzkiego. Cyberobrońca może rozróżnić podobne wektory ataku i opracować najbardziej odpowiednie strategie dla każdej sytuacji, aby osiągnąć maksymalne wyniki.

4. Elastyczność w zarządzaniu pojawiającymi się potrzebami w zakresie bezpieczeństwa

Dobrze przemyślany plan może stać się nieskuteczny z powodu pojawiających się zmian. Nawet najsilniejsze armie zmieniają swoją technikę, jeśli napotkają niesprzyjające warunki na polu bitwy.

Ponieważ narzędzia cyberbezpieczeństwa są zaprogramowane do działania w określony sposób, są sztywne i brakuje im elastyczności, aby szybko dostosować się do zmieniających się wzorców ataków.

Cyberbezpieczeństwo nie jest wykute w kamieniu z ludźmi. Jeśli mają niezbędne umiejętności, potrafią dostosować się do różnych sytuacji. Nie chodzi tylko o skuteczność, ale o efektywność. Wykonują swoją pracę w najlepszy możliwy sposób.

5. Specjalizacja we wdrażaniu najnowszych aktualizacji

Najbardziej zaawansowane systemy działają w oparciu o ludzkie konfiguracje. Parametry konfiguracji nie są określone ani bezwzględne — mogą zmieniać się w czasie. Jeśli nastąpi zmiana w konfiguracjach, systemy zaczynają działać nieprawidłowo, co prowadzi do niedokładnych diagnoz i działań.

Zapewnienie, że konfiguracje narzędzi cybernetycznych są zawsze nienaruszone, wymaga ludzkiego wysiłku i wiedzy. Deweloperzy muszą okresowo aktualizować narzędzia, aby nie stały się przestarzałe. Identyfikacja, że ​​aplikacja wymaga aktualizacji, wymaga również wysiłku ludzkiego.

6. Umiejętności komunikacyjne do pracy z innymi

Skuteczne cyberbezpieczeństwo to zbiorowy wysiłek. Chociaż maszyny mogą komunikować się ze sobą za pomocą programowania, istnieją ograniczenia tej komunikacji. Rozwój cyberbezpieczeństwa jest wynikiem współpracy ekspertów w tej dziedzinie w celu wprowadzenia przełomowych innowacji. Bez ich wkładu zaawansowane narzędzia i systemy, którymi dysponujemy dzisiaj, nie będą dostępne.

Podobnie aktywna komunikacja między cyberobrońcami może powstrzymać atak. Udostępnienie cennych informacji w odpowiednim czasie i wyraźnie może zapobiec strasznemu cyberatakowi.

Prawie nie ma jednego systemu, który spełniałby wszystkie potrzeby związane z cyberbezpieczeństwem. Ponieważ w sieci istnieją różne obszary, musisz zapewnić wiele narzędzi, aby je obsłużyć. Maszyny nie mogą się same zorganizować. Identyfikacja, stworzenie i złożenie skutecznej struktury cyberbezpieczeństwa wymaga ludzkich wysiłków.

Siła Twojego cyberbezpieczeństwa zależy od Twojej inicjatywy polegającej nie tylko na wdrożeniu odpowiednich narzędzi, ale także na zapewnieniu ich efektywnego wykorzystania. Wdrażanie doskonałego narzędzia w niewłaściwym miejscu przynosi efekt przeciwny do zamierzonego. Musisz zrozumieć, jak działają systemy cyberbezpieczeństwa.

8. Zdolność do tworzenia świadomości cyberbezpieczeństwa

Duża część cyberataków jest wynikiem błędów ludzkich. Uruchomienie cyberatakujących ataki socjotechniczne takie jak phishing w celu zwabienia niczego niepodejrzewających ofiar do interakcji z ich złośliwą zawartością. Chociaż można zainstalować narzędzia do wykrywania zagrożonych treści, narzędzia te nie mogą automatycznie zwiększać świadomości cyberbezpieczeństwa u ludzi.

Aby ktoś kultywował zdrową kulturę cyberbezpieczeństwa, potrzebuje odpowiedniego szkolenia prowadzonego przez profesjonalistów. Im większa świadomość cyberbezpieczeństwa wśród ludzi, tym mniej ataków socjotechnicznych.

Zwiększanie bezpieczeństwa cybernetycznego dzięki ludzkiemu dotykowi

Ręczne zabezpieczanie zasobów cyfrowych jest prawie niemożliwe, ale kiedy połączysz wysiłek ludzki z zaawansowanymi systemami, uzyskasz lepsze wyniki.

Twoje wysiłki na rzecz bezpieczeństwa cybernetycznego będą miały większą głębię, dokładność i precyzję, gdy przydzielisz zadania wymagają od ludzi krytycznego myślenia, jednocześnie umożliwiając automatyzacji obsługę mechaniczną i powtarzalną zadania.