Dystrybucje GNU/Linux wymagają programów ładujących podczas instalacji. Te programy ładujące są odpowiedzialne za ładowanie plików systemowych uruchamianych podczas instalacji dowolnej dystrybucji GNU/Linux. Jeśli tworzysz jakąkolwiek dystrybucję GNU/Linux, być może będziesz musiał pracować z programami ładującymi, aby użytkownicy mogli zainstalować ją na swoich systemach.
Jednym z takich bootloaderów jest Syslinux. Istnieje kilka typów Syslinux, z których każdy jest dedykowany do określonego systemu plików. Oto wszystko, co musisz wiedzieć o programach ładujących Syslinux, w tym o tym, jak je zainstalować.
1. SYSLINUX
SYSLINUX to wariant Syslinux dla Systemy plików FAT. Jest to również najstarszy typ programu ładującego Syslinux. Obsługuje systemy plików FAT12, FAT16 i FAT32. Jeśli używasz systemu Windows lub DOS, SYSLINUX jest tym, na który powinieneś się zdecydować.
Struktura SYSLINUX
Jeśli pobierzesz SYSLINUX za pomocą łącza lustrzane, otrzymasz skompresowane archiwum. Gdy otworzysz ten folder, zobaczysz bios katalog w środku. W tym folderze znajdują się mbr oraz rdzeń katalogi.
Na etapie sektora rozruchowego dysku potrzebujesz: mbr.bin plik znajdujący się w /bios/mbr informator. W środku /bios/core katalog, możesz zobaczyć ldlinux.sys plik, który jest podstawowym plikiem SYSLINUX.
ldlinux.sys potrzebuje tego ldlinux.c32 plik do pracy. W związku z tym, ldlinux.c32 oraz ldlinux.sys musi znajdować się w tym samym katalogu.
Inne pliki muszą również znajdować się w bieżącej ścieżce katalogu lub w podkatalogach bieżącej ścieżki katalogu. Możesz rzucić okiem na syslinux.cfg plik konfiguracyjny do tego. Musi znajdować się w bieżącej ścieżce katalogu i będziesz musiał sam utworzyć ten plik.
Opcjonalnie możesz znaleźć wtyczki, pliki pomocy i inne pliki konfiguracyjne w katalogu nadrzędnym.
Instalowanie SYSLINUX
Możesz zobaczyć lokalizację plików instalacyjnych SYSLINUX zgodnie z systemami w poniższej tabeli:
| Okna | Linux | DOS |
|---|---|---|
|
|
|
Domyślne polecenia, których można użyć do zainstalowania SYSLINUX na dysku, to:
# Dla 32-bitowego systemu Windows z DOS
syslinux -m -a -d <informator><przegroda># Dla 64-bitowego systemu Windows
syslinux64 -m -a -d <informator><przegroda>
# Dla Linuksa
syslinux-i <przegroda>
2. EXTLINUX
Program ładujący EXTLINUX obsługuje systemy plików ext2, ext3, ext4, btrfs, FAT12, FAT16, FAT32, NTFS, XFS, HFS i UFS. Logika działania i struktura plików EXTLINUX jest dokładnie taki sam jak SYSLINUX. Jest po prostu bardziej zaawansowany pod względem obsługi systemu plików i ma kilka dodatkowych funkcji.
EXTLINUX to dobry wybór, jeśli chcesz zainstalować jądro GNU/Linux w Twoim komputerze. Możesz najpierw zainstalować EXTLINUX i natychmiast umieścić jądro GNU/Linux na tej partycji.
Inne szczegóły, które powinieneś wiedzieć, EXTLINUX jest dostępny od wersji 3.00 Syslinux. Ponadto ci, którzy używają różnych wersji, powinni wiedzieć, że EXTLINUX obsługuje ext4, btrfs, FAT12, FAT16 i FAT32 w wersji 4.00, obsługa NTFS w wersji 4.05, obsługa XFS w wersji 5.00 i obsługa UFS z HFS w wersji 5.00.
Struktura EXTLINUX
Podobnie jak SYSLINUX, podstawowy plik EXTLINUX to ldlinux.sys. Obowiązują tu również zasady określone w SYSLINUX dotyczące katalogu pliku core. W przeciwieństwie do SYSLINUX, plik konfiguracyjny EXTLINUX to extlinux.conf.
Instalowanie EXTLINUX
Jeśli pobrałeś najnowszą wersję Syslinux, możesz znaleźć plik instalacyjny w /bios/extlinux teczka. Możesz użyć tego pliku z pewnymi opcjami wiersza poleceń.
Możesz użyć następującego polecenia do zainstalowania bootloadera:
extlinux – zainstaluj <ścieżka-bieżącego-katalogu>
Inne parametry, których możesz użyć, to:
# Aby zaktualizować zainstalowany wolumin
extlinux -- aktualizacja <ścieżka-bieżącego-katalogu># Aby zainstalować na partycji RAID
extlinux --raid --install <ścieżka-bieżącego-katalogu>
# Aby zaktualizować zainstalowaną partycję RAID
extlinux --raz /initrd.img root=/dev/sda0 initrd=initrd.img vga=794 /boot/extlinux
W EXTLINUX możesz łatwo stworzyć dowolną początkową specyfikację z wiersza poleceń. Ten system nazywa się Pomocniczy wektor danych (ADV). Możesz zobaczyć, jak go używać w następujących przykładach:
# Przykład --po użyciu
extlinux --raz /initrd.img root=/dev/sda0 initrd=initrd.img vga=794 /boot/extlinux# Utworzono pojedynczą początkową specyfikację i chcesz usunąć ten status
extlinux --wyczyść-raz <ścieżka-bieżącego-katalogu>
# Jeśli EXTLINUX jest zainstalowany na partycji RAID-1 (zalecane), musisz zresetować ADV, aby wyczyścić początkową specyfikację
extlinux --reset-adv <ścieżka-bieżącego-katalogu>
Niektóre funkcje EXTLINUX
W przeciwieństwie do SYSLINUX, EXTLINUX może uzyskać dostęp do dowolnego katalogu w jednostce pamięci. Nazewnictwo ścieżek katalogów jest takie samo jak w GNU/Linux. Jeżeli nie ma "/" EXTLINUX używa bieżącego katalogu. Możesz użyć ścieżki katalogu o długości do 511 znaków.
Ponadto EXTLINUX obsługuje aliasy. Nie powinieneś jednak trzymać tych aliasów zbyt długo, ponieważ możesz utknąć w bloku ścieżki. Używając aliasów, wystarczy nazewnictwo katalogów typu Linux.
3. ISOLINUX
Jeśli zamierzasz używać Syslinux na płytach CD i DVD, powinieneś znać ISOLINUX. Ale obecnie USB są bardziej rozpowszechnione niż płyty CD i DVD. Dlatego użycie ISOLINUX jest mniejsze niż innych typów Syslinux.
Czego potrzebujesz, aby zainstalować ISOLINUX
Aby zainstalować ISOLINUX, musisz najpierw pobrać Syslinux. Aby zainstalować ISOLINUX, potrzebujesz oprogramowania, takiego jak nagrywarka CD lub DVD. Ponadto, jeśli zamierzasz używać dysków DVD, nagrywarka DVD musi obsługiwać tworzenie dysków rozruchowych. Zwróć uwagę, że jeśli nagrasz ISOLINUX na niezapisywalny dysk CD lub DVD, ponowne użycie dysku CD może nie być możliwe. Dlatego sensowne jest użycie do tego płyty CD wielokrotnego zapisu.
Struktura ISOLINUX
The rdzeń katalog przechowuje isolinux.bin plik. Jeśli masz zamiar stworzyć obraz, potrzebujesz również boot.cat plik.
Bieżący katalog musi zawierać pliki konfiguracyjne ISOLINUX, a mianowicie isolinux.cfg lub syslinux.cfg. Ten plik nie jest tworzony ani kopiowany podczas procesu instalacji, dlatego konieczne jest ręczne wprowadzenie niezbędnych zmian. Jeśli ten plik nie zostanie znaleziony, ISOLINUX próbuje otworzyć obraz o nazwie Linux bez parametrów i zgłasza błąd informujący, że nie można znaleźć obrazu.
ISOLINUX vs. mkisofs
Aby utworzyć obraz płyty ISOLINUX CD, możesz użyć programu mkisofs. Upewnij się, że używasz najnowszej stabilnej wersji narzędzia.
Przykładowe użycie mkisofs wygląda następująco:
mkisofs -o <iso-obraz-do-tworzenia> -b <bieżący-katalog>/isolinux.bin -c <bieżący-katalog>/boot.cat -no-emul-boot -boot-load-size 4 -boot-info-table <katalog-plików-i-katalog-do-umieszczenia-na-obrazie>
Oczywistym jest, że nie musisz używać wspomnianego polecenia w takim stanie, w jakim jest. Możesz również używać tych parametrów osobno.
Nazewnictwo plików obsługiwane przez ISOLINUX
W ISOLINUX znak oddzielający w ścieżkach katalogów jest w formacie UNIX i używa znaku ciąć (/) postać. Pojedynczy / wskazuje bieżący katalog ISOLINUX. W ISOLINUX ścieżki katalogów muszą mieć maksymalnie 255 znaków. Używa tylko nazewnictwa plików ISO 9660 i konieczne jest użycie Level 1 (8,3 znaków) lub Level 2 (31 znaków) ISO 9660.
Dodatkowo należy pamiętać o kilku rzeczach:
- Obsługiwane pliki dyskretne ISOLINUX, typ z odstępami, blok logiczny i sektory to tylko 2048 bajtów
- Montując obraz zainstalowany w systemie ISOLINUX w systemie GNU/Linux, należy dodać norock, nojoliet atrybut -o parametr do polecenie montowania
- Jeśli komputer ma problemy z otwarciem ISOLINUX, użyj isolinux-debug.bin zamiast isolinux.bin podczas instalacji ISOLINUX. W ten sposób możesz zobaczyć komunikaty o błędach.
ISOLINUX dla dysków twardych
ISOLINUX obsługuje wiele obrazów ISO od wersji 3.72. Możesz użyć izohybryda narzędzie do tworzenia wielu obrazów ISO z obrazu CD lub DVD z zainstalowanym ISOLINUX.
Jego użycie jest następujące:
izohybryda <nazwa-pliku-obrazu>
Jednak w tym procesie rozmiar pliku obrazu wzrasta średnio o 1 MB.
4. PXELINUX
PXELINUX to rodzaj Syslinux używany do ładowania systemu operacyjnego z serwera TFTP. To jest dla stacji roboczych, które działają bez woluminu dyskowego. Pomaga podczas instalacji karty sieciowej PXE (środowisko przed wykonaniem) z serwera przy użyciu protokołu BOOTP lub TFTP z DHCP.
Aby korzystać z PXELINUX, potrzebujesz serwera BOOTP lub TFTP oraz komputera rozruchowego z innej sieci lub oprogramowania do wirtualizacji.
Struktura Pxelinux
W katalogu serwera BOOTP lub TFTP plik core xelinux.0 musi znajdować się w katalogu głównym. Jeśli pobrałeś najnowszą wersję, ten plik jest w /bios/core. Ponadto plik konfiguracyjny PXELINUX to xelinux.cfg. W bieżącym katalogu możesz znaleźć opcjonalne wtyczki, pliki pomocy, obrazy i inne pliki konfiguracyjne.
Typ programu ładującego Syslinux zależy od twoich celów
Aby móc używać swojej dystrybucji GNU/Linux na innych urządzeniach i wygodnie ją nosić, potrzebujesz programu ładującego. Syslinux to tylko jeden z tych programów ładujących. Możesz wybrać jedną z odmian Syslinux w zależności od zamierzonego przypadku użycia i środowisk docelowych.
Co więcej, te typy Syslinux będą się różnić w zależności od tego, gdzie i jak przenosisz dystrybucję GNU/Linux lub jądro. Oprócz Syslinux możesz również użyć innych programów ładujących jako alternatywy.
