Co to jest odległość hiperfokalna? Jak i kiedy używać go w fotografii?

Odległość hiperfokalna aparatu i obiektywu opisuje „słodki punkt” w odniesieniu do płaszczyzny ogniskowej. Przy długości hiperfokalnej płaszczyzna ogniskowania jest najszersza i najpotężniejsza na całym świecie, co daje znacznie więcej miejsca na wciśnięcie w kilku ważnych tematach, takich jak góry, duże pojazdy lub budynki, a nawet takie rzeczy jak gwiezdne szlaki fotografia.

Termin taki jak „odległość hiperfokalna” zwykle wystarczy, aby każdy bałwan naukowy biegał po wzgórzach, ale zachęcamy Cię, abyś nas wysłuchał. To jedna profesjonalna technika fotograficzna, którą każdy fotograf musi znać.

Co to jest odległość hiperfokalna w fotografii?

W każdym tubusie aparatu istnieją dwie skrajności: mała odległość ogniskowania i ostrość ustawiona na nieskończoność. Wybór dowolnego miejsca pomiędzy nimi przesuwa płaszczyznę ostrości do przodu lub do tyłu, bliżej aparatu lub dalej w kierunku horyzontu.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, odległość hiperfokalna nie znajduje się w żadnej z tych dwóch pozycji. Nie jest to równoznaczne ze skupieniem się na nieskończoności. Zamiast tego jest to jeden z optymalnych i niezawodnych sposobów zapewnienia, że ​​bardzo odległe obiekty są renderowane matematycznie ostro, bez konieczności ręcznego znajdowania idealnej ostrości.

Podręcznikowa definicja odległości hiperfokalnej:

Widać tutaj, że punkt hiperfokalny to punkt sceny znajdujący się w określonej odległości od pierwszej powierzchni obiektywu aparatu.

Gdybyś umieścił znacznik w połowie drogi między tym punktem a miejscem, w którym stoi aparat, wyznaczałbyś początek płaszczyzny fotografii. Ten „klin” rozciąga się w nieskończoność; jest wystarczająco szeroki, aby wygodnie objąć nawet bardzo odległe obiekty lub grupy obiektów.

Co sprawia, że ​​odległość hiperfokalna jest wyjątkowa?

Odległość hiperfokalna obiektywu aparatu maksymalizuje głębię ostrości, dając Ci najszerszy możliwy kawałek ciasta, który możesz rzucić na obiekt jako całość. Samo fotografowanie z najmniejszą przysłoną, do jakiej jest zdolny twój aparat, niekoniecznie daje taką samą gwarancję. Dlaczego nie, pytasz?

Cóż, kiedy strzelasz z odległości hiperfokalnej, zapewniasz, że żaden klin nie zgubi się w nieskończoności. Niektóre obiektywy aparatu pokażą ci strefę załamania pod względem ostrości. Oznaczenia te wskazują, jak szeroka jest płaszczyzna ogniskowania w terenie przy różnych ustawieniach przysłony, dzięki czemu kołysanie nieskończoności jest znacznie łatwiejsze i wygodniejsze w locie.

Związane z: Co to jest głębia ostrości i jak to się dzieje?

Warto zauważyć, że odległość hiperfokalna nie zmienia się wraz z aperturą. Zamiast tego korzystniej jest traktować tę relację jako komplementarną. Szerokość i głębokość płaszczyzny ogniskowania będą się zmieniać proporcjonalnie wraz ze wzrostem lub zmniejszeniem średnicy przysłony, ale „serce” płaszczyzny ogniskowej, najbardziej środkowy punkt między opadami w obu kierunkach, pozostaje nieruchomo w miejscu przed ty.

To wszystko są minimalne rozróżnienia, ale wszystkie mają duże znaczenie, jeśli poważnie myślisz o wykorzystaniu odległości hiperfokalnej na swoją korzyść. Porozmawiajmy trochę o tym, jak praktycznie osiągnąć odległość hiperfokalną.

Jak znaleźć odległość hiperfokalną za pomocą obiektywu aparatu?

Odległość hiperfokalna ma niewiele wspólnego z aparatem — chodzi tu między innymi o obiektyw, jego ogniskową, konstrukcję i szybkość. Wszystkie soczewki w Twojej kolekcji będą miały własne, unikalne ustawienia hiperfokalne. Możesz znaleźć każdy z nich na oko lub skorzystać z jednego z poniższych alternatywnych podejść.

Jeśli używasz lustrzanki cyfrowej lub obiektywu bezlusterkowego, który ma ryciny, które pokazują, jak układają się twoja apertura i odległość ogniskowania, masz szczęście. Łatwo jest znaleźć odległość hiperfokalną za pomocą soczewek z tą przydatną funkcją. Jak?

Powiedzmy, że w tym przypadku fotografujemy przy f/22. Zwykle duże wycięcie pośrodku jest tym, czego używamy do skupienia się podczas robienia zdjęcia. Zamiast używać tego oznaczenia, spójrzmy na otaczający je szereg nacięć. Te najbliżej środka reprezentują hiperfokus jako szerszą przysłonę. W miarę zbliżania się do skrajnych wartości przysłona staje się węższa wraz ze wzrostem szerokości płaszczyzny ogniskowania.

Aby znaleźć naszą odległość hiperfokalną za pomocą tego obiektywu, musielibyśmy obracać lufę, aż ten drugi, najbardziej po prawej stronie wskaźnik f/22 znajdzie się dokładnie pod symbolem nieskończoności, jak pokazano na rysunku.

Gdy już tam jesteśmy, reszta konfiguracji idzie w ich ślady, przechodząc do rangi. Sama odległość hiperfokalna wynosi nieco mniej niż trzy metry — skrajny lewy wskaźnik f/22 pokazuje, że obiekty są blisko, około półtora metra od aparatu, również będzie ostry, wraz z większością obszaru ogniskowania z tyłu to.

Jak znaleźć odległość hiperfokalną za pomocą matematyki?

Możesz także usiąść z ołówkiem i papierem i znaleźć odległość hiperfokalną za pomocą następującego oficjalnego wzoru. Spróbujmy rozszyfrować ten bałagan.

Tutaj, h odnosi się do samej odległości hiperfokalnej. n koresponduje z średnica twojej apertury; F jest Twoja ogniskowa i C to próg akceptowalnego skupienia, na który się zdecydowałeś i zdefiniowałeś. Jest zdeterminowany przez coś, co nazywa się kołem zamętu.

Ta metoda może być mniej niż praktyczna dla wielu fotografów — wytyczenie maksymalnego możliwego kręgu zamieszania, który jesteś gotów uznać za „ostre”, może być pewnego rodzaju kłopotem w terenie.

Związane z: Jaka jest różnica między F-Stop a T-Stop?

Kiedy używać odległości hiperfokalnej w fotografii?

Ogólna fotografia hiperfokalna skupia się na jednej rzeczy, w sensie ogólnym: fotografowaniu dużych, odległych obiektów lub wielu obiektów w średnim polu, które powinny być równie ostre.

Ogromnym ograniczeniem hiperfokusa jest to, że żadna z tych twarzy ani obiektów nie może znajdować się zbyt blisko aparatu. Jeśli wiesz, co kręcisz i co chcesz osiągnąć, wybór, którego musisz dokonać, będzie więcej niż oczywisty.

Kilka rodzajów fotografii, w których odległość hiperfokalna będzie ci dobrze służyć, to:

• Wielkoformatowa fotografia przemysłowa lub architektoniczna
• Fotografia krajobrazowa
• Astrofotografia, w tym fotografia śladów gwiazd
• Fotografia sportowa, zwłaszcza przy uchwyceniu całego pola biegających zawodników
• Fotografia komercyjna, w tym fotografia produktowa
• Fotografia, w której w kadrze jest wiele twarzy lub obiektów — duże zdjęcia grupowe, w tym zdjęcia przyrody (pomyśl: a ogromne pole kwiatów lub olbrzymia ławica ryb, poruszające się bardzo szybko przez całą scenę), są jednym z powszechnych podanie.

Czy można całkowicie uniknąć używania odległości hiperfokalnej? Zawsze możesz ułożyć kilka wersji tego samego ujęcia, z których każda skupia się na innej płaszczyźnie odległości w kompozycji. Używając tylko bardzo wąskich ustawień przysłony, wszystko poniżej f/16 pomoże Ci zachować krystalicznie czystą ostrość całego obrazu.

Jednak żadne z tych podejść nie będzie tak niezawodne i wodoszczelne, jak robienie rzeczy we właściwy sposób. Właśnie dlatego odległość hiperfokalna jest naszą najlepszą rekomendacją do robienia profesjonalnie wyglądających zdjęć.

Związane z: Czym jest średni szary w fotografii?

Znalezienie odległości hiperfokalnej: intelektualne zadanie na całe życie

Odległość hiperfokalna kamery może być niezwykle przydatnym zabezpieczeniem przed awarią w przypadku najbardziej wymagających projektów. Łatwo jest znaleźć i nadać obrazowi posmak tego wysokobudżetowego, hollywoodzkiego epickiego uczucia.

Znasz już naszą radę: daj im prawdziwy bieg za ich pieniądze. Dystans hiperfokalny wyjmuje z Twoich rąk problem odpowiedniego skupienia, pozostawiając Cię do ważniejszych spraw, takich jak wykonanie zdjęcia w pierwszej kolejności.

Czym jest system strefowy? Fotografia spotyka naukę

System strefowy to metodologia zapewniająca, że ​​Twoje zdjęcie jest za każdym razem doskonale wyeksponowane. Dowiedz się, skąd się wziął i jak pomaga fotografom.

Czytaj dalej

O autorze