Co to jest gra wideo typu Collect-a-Thon?

Prawdopodobnie słyszałeś o gatunku platformówek, ponieważ jest to jeden z najpopularniejszych. Ale czy znasz podgatunek platformówek do zbierania?

Przyjrzyjmy się wzlotom i upadkom tytułów kolekcjonerskich, przestudiujmy kilka przykładów i głębiej zrozummy ten interesujący gatunek.

Co to jest gra typu Collect-a-Thon?

Collect-a-thon (również orkiszowany Collectathon) to gatunek gier wideo zdefiniowany przez wymaganie zebrania dużej ilości przedmiotów w celu osiągnięcia postępu. Wiele gier pozwala lub wymusza zbieranie przedmiotów, ale zbieranie przedmiotów jest definiowane przez sposób, w jaki zbierasz przedmioty, które pozwalają ci przejść przez grę.

Przez większość czasu kolekcjonerskie thony to platformówki 3D, ale istnieje kilka przykładów platformówek 2D typu Collect-a-thon.

Czytaj więcej: Gry 2D kontra Gry 3D: jakie są różnice?

Nazwa „collect-a-thon” nie jest oficjalnym tytułem i nie była powszechnie używana, gdy ten gatunek był w okresie świetności. Jest to termin używany głównie w odniesieniu do gier w tym stylu i chociaż może mieć negatywne konotacje, nie jest typowo pejoratywny.

Aby lepiej zrozumieć gry typu „kolekcjonerstwo”, przyjrzyjmy się, jak powstał ten gatunek i przyjrzyjmy się projektom niektórych znanych tytułów.

Początki platformówek Collect-a-Thon

Kolekcjonerstwo pojawiło się wraz z rozwojem gier 3D. Wraz z piątą generacją konsol (w szczególności Nintendo 64 i PlayStation) możliwe stały się wreszcie tytuły, które w pełni wykorzystywały trzeci wymiar.

Związane z: Czym są generacje gier wideo i dlaczego ich używamy?

Ale przejście z 2D do 3D dotyczyło nie tylko grafiki; większe światy do zbadania oznaczały, że programiści mogli również zmienić strukturę swoich gier. W platformówkach 2D prawie zawsze celem jest po prostu dotarcie do końca poziomu. Ale w grze 3D jest więcej możliwości tworzenia bogatych, otwartych światów, w których samo dotarcie do celu nie ma większego sensu.

Dodatkowo, gdy platformówki 3D były nowe, pojawiły się pewne ostre krawędzie, takie jak system kamer i krzywe uczenia się dla graczy poruszających się w 3D. Aby jak najefektywniej korzystać ze stworzonych przez siebie światów 3D bez konieczności precyzyjnego platformowania, programiści wypełnili je różnego rodzaju nagrodami do zebrania.

Zachęciło to graczy do pełnego eksplorowania poziomów i znajdowania wszystkiego, co sprawiało, że ruch 3D był zabawny i nie był frustrujący. Dzięki temu te wczesne obszary 3D wydawały się pełne, a nie jałowe.

Super Mario 64: Pierwszy Collect-a-Thon

Super Mario 64, wydany wraz z N64 w 1996 roku, był pionierem w grach 3D. Jak się okazuje, była to również gra, która zapewniła plan platformówek kolekcjonerskich.

W Super Mario 64 twój postęp jest bezpośrednio powiązany z kolekcją kilku ważnych przedmiotów. Gwiazdy mocy są głównym przedmiotem kolekcjonerskim i są nagrodami za wykonanie różnych celów na każdym etapie. Zbierając gwiazdki, odblokowujesz więcej drzwi w Peach's Castle (świat centralny), umożliwiając dostęp do większej liczby etapów, a tym samym zbieranie większej liczby gwiazdek.

Istnieją drugorzędne przedmioty kolekcjonerskie, które wspierają twój główny cel. Na przykład na każdym poziomie znajduje się osiem czerwonych monet, które po zebraniu wszystkich zapewniają gwiazdkę. I jest kilka drzwi bossa, zamkniętych za określoną liczbą gwiazd, które odblokowują etapy Bowsera. Po pokonaniu bossa w tych światach zdobędziesz klucz, który otworzy dużą nową część zamku.

W Mario 64 jest 120 gwiazdek, ale potrzebujesz tylko 70, aby odblokować ostatni poziom i przejść grę. Możesz podejść do tego celu w dowolny sposób — pod warunkiem, że zdobędziesz wystarczającą liczbę gwiazdek, a to, które zdobędziesz, nie ma znaczenia.

Banjo-Kazooie i Złota Era Collect-a-Thons

Rare, wówczas niezależny deweloper Nintendo, przejął strukturę Nintendo z Super Mario 64 i wydał więcej przebojowych gier kolekcjonerskich w erze N64. Banjo-Kazooie (1998) i jego sequel Banjo-Tooie (2000) były dwoma najbardziej ukochanymi w tym okresie.

Oprócz kawałków układanki (zwanych „Jiggies”), które są głównymi przedmiotami kolekcjonerskimi, tytuły Banjo mają dodatkowe przedmioty kolekcjonerskie, które pomagają zdobyć więcej Jiggies. Należą do nich żetony odblokowujące transformacje szamana, amunicja do umiejętności twoich postaci oraz puste kawałki plastra miodu, które zwiększają twoje maksymalne zdrowie.

Istnieją również nuty, które otwierają drzwi, które blokują twój postęp w świecie (w Banjo-Kazooie). Każdy poziom jest pełen 100 notatek, 10 Jiggie i innych drugorzędnych przedmiotów do zdobycia. Musisz zdobyć większość z nich, aby ukończyć grę, więc może nadejść moment, w którym będziesz musiał wrócić do poprzednich poziomów i zebrać więcej, aby kontynuować.

N64 nie był jednak jedynym systemem z grami typu „kolekcjonerstwo”. Na PlayStation oryginalna trylogia Spyro the Dragon była również doskonałym przykładem tego gatunku. Każda z tych gier ma podstawowy przedmiot kolekcjonerski, którego potrzebujesz, aby przejść przez grę, a także klejnoty, którymi płacisz za nowe umiejętności i tym podobne. Ucieczka małp to kolejna doskonała gra na PS1 to zbiórka, ponieważ wymaga złapania wielu małp na różnych poziomach, aby przejść dalej.

Wspólną cechą tych gier jest to, że wymagają one zebrania określonej ilości określonych przedmiotów, aby przejść dalej. Dotarcie do końca poziomów nie wystarczy, a do zdobycia są setki gadżetów. Ale w dobrej kolekcji te przedmioty są umieszczone w sposób, który zachęca do odkrywania. W złym...

Donkey Kong 64 i koniec gier Collect-a-Thon

Donkey Kong 64, wydany w 1999 roku, to gra typu „collect-a-thon” doprowadzona do ekstremum. Zawiera pięć różnych grywalnych postaci, z których każda jest oznaczona kolorami dla określonych przedmiotów kolekcjonerskich w grze. Musisz regularnie zmieniać postacie za pomocą beczek z tagami w grze, co wymaga ciągłego przechodzenia przez te same obszary w żmudny sposób.

Na przykład możesz iść korytarzem wypełnionym czerwonymi bananami, które może złapać tylko Diddy Kong. Ale na końcu korytarza są drzwi sterowane przełącznikiem, w który Donkey Kong musi strzelać ze swojej broni. Za tymi drzwiami znajduje się fioletowy przedmiot kolekcjonerski, który może zebrać tylko Tiny Kong.

Ponieważ gra ma tak wiele przedmiotów kolekcjonerskich dla każdej postaci, sama ilość przedmiotów do zebrania jest przytłaczająca. I w przeciwieństwie do Banjo-Kazooie czy Super Mario 64, które zawierały kilka rodzajów przedmiotów, DK64 zdecydowanie przesadza ze swoją listą przedmiotów kolekcjonerskich.

Zamiast używać przedmiotów kolekcjonerskich, aby poprawić wrażenia z platformówki, Donkey Kong 64 bombarduje cię wszędzie bibelotami. W rezultacie niektórzy uważają tę grę za grę, która zabiła gatunek kolekcjonerski.

A gdy nadeszła kolejna generacja gier wideo, popularność gier typu „collect-a-thon” rzeczywiście spadła. Wciąż było kilka rozproszonych przykładów, takich jak Super Mario Sunshine z 2002 roku na GameCube i Jak and Daxter: The Precursor Legacy w 2001 roku na PS2, ale gry 3D znacznie wyrosły po tym wydarzeniu punkt.

Nowoczesne tytuły z otwartym światem, takie jak Grand Theft Auto III, miały do ​​zaoferowania znacznie więcej niż zwykłą kolekcję. Zbudowali wciągające światy z różnymi misjami do ukończenia i obszarami do eksploracji i zabawy. Nawet późniejsze platformówki 3D, takie jak Psychonauts, Sly Cooper i Ratchet & Clank, miały bardziej zaawansowaną mechanikę rozgrywki.

Współczesne przykłady tytułów Collect-a-Thon

Chociaż kolekcjonowanie nie jest obecnie popularnym gatunkiem, istnieje kilka nowoczesnych wydań, które pasują do tej klasyfikacji. Większość z nich to gry niezależne, inspirowane miłością deweloperów do tych klasycznych tytułów.

New Super Lucky's Tale to uroczy powrót do prostszych platformówek 3D, a A Hat in Time czerpie inspirację z przeszłości, jednocześnie dopracowując ogólną rozgrywkę.

Yooka-Laylee jest duchowym następcą Banjo-Kazooie od byłych deweloperów Rare, a Super Mario Odyssey na Switch to najbardziej znana gra kolekcjonerska, która została wydana od jakiegoś czasu. Nawiązuje do otwartej rozgrywki Super Mario 64 i Super Mario Sunshine, zamiast bardziej opartych na poziomach celów późniejszych tytułów 3D Mario.

Collect-a-Thons: najlepsze zapomniane?

Jak widzieliśmy, gatunek kolekcjonerski był produktem swoich czasów we wczesnym tworzeniu gier 3D. Deweloperzy wypełnili stworzone przez siebie światy przedmiotami do zebrania, aby zmaksymalizować wydajność i sprawić, by obszary wydawały się bardziej żywe. Jednak wraz z ewolucją rozgrywki 3D nowsze tytuły mogły tworzyć światy o bardziej zróżnicowanych celach.

Collect-a-thons są dla wielu osób nostalgiczne, ale dobrze sprawdzone współczesne przykłady tego gatunku są dowodem, że nadal mogą działać. To tylko jeden z gatunków gier, o których możesz nie wiedzieć.

Źródło obrazu: Wikimedia Commons

8 niszowych gatunków gier wideo z grami, w które warto grać

Czym są roguelike? Czym są symulatory chodzenia? Czym są powieści wizualne? Warto zagrać w te niszowe gatunki gier wideo!

Czytaj dalej

O autorze