Absolutne podstawy programowania dla początkujących (część 2)

Reklama

W części 2 naszego absolutnego przewodnika dla początkujących o programowaniu omówię podstawy Funkcje, zwracane wartości, pętle i warunki warunkowe. Upewnić się przeczytałeś część 1 Podstawy programowania komputerowego 101 - Zmienne i typy danychPo wprowadzeniu i rozmowie o programowaniu obiektowym wcześniej i gdzie jego nazwa pochodzi, myślałem, że nadszedł czas, aby przejść przez absolutne podstawy programowania w języku innym niż język droga. To... Czytaj więcej zanim się z tym zmierzyłem, gdzie wyjaśniłem pojęcia zmiennych i typów danych. Nie musisz jeszcze programować - wszystko to jest nadal teoretyczne i niezależne od języka.

Następnym razem zaczniemy wprowadzać to wszystko w życie z jakimś prawdziwym kodem. Jeśli zawsze obiecywałeś sobie, że pewnego dnia będziesz programować, teraz jest dobry moment na rozpoczęcie.

Podsumowując, ostatnim razem wyjaśniłem, jakie były zmienne i jakie podstawowe typy danych mogą przechowywać. Powinieneś być w stanie wyjaśnić, jakie są następujące typy danych:

• Postać
• Strunowy
• Liczba całkowita
• Pływak
• Boolean
• Szyk

Przyjrzeliśmy się również różnicy między silnie i słabo typowanymi językami programowania; oraz zalety i wady każdego z nich. Na koniec upewnijmy się, że znasz różnicę między stwierdzeniami przydziału i równości. Które z poniższych przypisuje zmienną B do zmiennej A i który testuje, czy mają tę samą wartość?

• a = b;
• a == b;

Świetny! Jeśli zaszedłeś tak daleko, to niesamowite osiągnięcie i jesteś na dobrej drodze do stworzenia własnego oprogramowania! Przejdźmy do dzisiejszej lekcji.

Warunkowe i pętle

Istnieją trzy strukturalne elementy składowe programu, które musisz znać i są one prawie powszechnie nazywane: IF, FOR i WHILE.

GDYBY jest testem jednorazowym. “JEŻELI a jest prawdziwe, zrób to”. GDYBY za to nieprawda, program ignoruje to, co będzie dalej, i kontynuuje resztę kodu. Możesz także podać alternatywę dla ELSE. “Jeśli a jest prawdą, zrób to, ELSE zrób to”. Pozwala podejmować decyzje w programie w zależności od zmiennej. Pamiętasz test równości, o którym dowiedzieliśmy się wcześniej?

Można tego użyć w klauzuli IF, na przykład:

jeśli (a == b) drukuj „a jest równe b” jeszcze. drukuj „a nie jest równe b”

DLA to sposób na zapętlenie tego samego kodu określoną liczbę razy. Nie ma potrzeby testowania - po prostu powtarza ten sam blok kodu, jednak wiele razy mówimy o tym.

PODCZAS jest również pętlą, ale zamiast wykonywać opcje określoną liczbę razy, wykonuje test za każdym razem, gdy pętla jest wykonywana, i kontynuuje wykonywanie pętli, dopóki test się nie powiedzie. Jeśli test nadal jest prawdziwy, nigdy nie przestaje się zapętlać. Może to powodować problemy, jeśli masz błąd w wyglądzie WHILE, co prowadzi do braku odpowiedzi programów, które zawieszają się w nieskończonej pętli.

Te 3 podstawowe struktury tworzą sygnalizację świetlną i trasy, które kontrolują logiczny przepływ wokół aplikacji.

Funkcje

Funkcja to tylko grupa kodów, której nadano nazwę. Grupując blok kodu i nazywając go, możemy go ponownie użyć później i w całej aplikacji bez konieczności przepisywania całego bloku kodu ponownie. Nie tylko oszczędza czas i zmniejsza ogólny rozmiar kodu aplikacji, ale także oznacza, że ​​gdyby coś było nie tak, musielibyśmy to zmienić tylko w jednym miejscu.

Prawie wszystkie języki programowania mają wbudowany zestaw funkcji, z których można korzystać w aplikacji. Na przykład, ECHO to funkcja występująca w wielu językach, która wyświetla tekst na ekranie. Zwykle są też pewne funkcje do odczytywania i zapisywania plików, grafiki lub dźwięku, wprowadzania z klawiatury i myszy oraz matematyki. Możesz korzystać ze wszystkich tych wbudowanych funkcji, nie wiedząc, jak one faktycznie działają - wszystko, co musisz wiedzieć, to poprawna nazwa funkcji i wymagane parametry. Czekać.. parametry?

Parametry i wartości zwracane

Często nazywamy funkcje „nabierający”Niektóre zmienne i„powracający”Coś do nas wróciło. Pomóc może uznać funkcję za maszynę, której niekoniecznie widać w środku. Możesz w to włożyć rzeczy i możesz coś jeszcze wyciągnąć, ale tak naprawdę nie musisz wiedzieć, co dzieje się wewnątrz maszyny. Wstawiasz parametry - zmienne danych, z którymi funkcja będzie działać. Zwracana wartość to wynik funkcji - dane, które zostaną ci zwrócone, gdy skończy się jej logika.

W powyższym przykładzie „podpis” funkcji to taki, który akceptuje dwie zmienne (za i b) i zwraca jeden (do).

Czasami funkcje w ogóle nie zwracają żadnych wartości, choć w takich przypadkach powszechną praktyką jest zwracanie logicznej wartości true lub false, aby pokazać, czy się powiodło, czy nie. Jeśli na przykład wywołałeś funkcję, aby zapisać plik, niekoniecznie chciałbyś odzyskać zmienne, ale chciałbyś wiedzieć, czy plik został poprawnie zapisany, czy też wystąpił błąd.

We wszystkich aplikacjach zmienne i dane są ciągle „przekazywane” przez tysiące różnych funkcji, z których każda spełnia swój odrębny cel w wielkim schemacie rzeczy.

Sprawdź, czego się dziś nauczyłeś

Podsumowując dzisiejsze punkty, powinieneś zrozumieć, co robią w każdym języku programowania i jak kontrolują przepływ aplikacji:

• GDYBY
• DLA
• PODCZAS

Powinieneś także zrozumieć, czym jest funkcja i co mam na myśli, mówiąc „ta funkcja przyjmuje ciąg znaków i zwraca wartość logiczną”.

To wszystko na tę lekcję. Następnym razem spróbujemy wykorzystać tę wiedzę w praktyce, używając prawdziwego kodu do napisania małej aplikacji, chociaż nie zdecydowałem, który język najpierw rozwiązać. Jeśli masz jakieś prośby, być może możesz zamieścić w komentarzach. Jakie języki programowania są według Ciebie obecnie najważniejsze?

Kredyty obrazkowe: ShutterStock 1,2