4 sposoby uczenia się poleceń terminalowych w systemie Linux

Reklama

Jeśli chcesz zostać prawdziwym mistrzem Linuksa, dobra znajomość komend terminalowych jest dobrym pomysłem. Oto cztery różne metody, dzięki którym możesz zacząć uczyć siebie.

Porada dnia

Świetnym sposobem, aby stopniowo dowiedzieć się więcej o poleceniach terminalu, jest wyświetlanie komunikatu w stylu „Wskazówka dnia” przy każdym otwarciu terminalu. Te wiadomości mogą zawierać informacje o przydatnych komendach, a także o zaawansowanych sztuczkach dotyczących niektórych komend, które już znasz. Możesz to łatwo skonfigurować, przechodząc do pliku .bashrc (znajdującego się pod adresem /home//.bashrc) i dodaj na końcu pliku w nowym wierszu:

echo „Czy wiesz, że:”; whatis $ (ls / bin | shuf -n 1)

To wszystko co musisz zrobić! Jeśli chcesz sprawić, by była nieco bardziej zabawna, możesz sprawić, by krowa powiedziała wszystkie te wskazówki. Aby to zrobić, uruchom polecenie sudo apt-get install cowsay dla Ubuntu / Debian lub sudo mniam zainstaluj cowsay dla Fedory. Następnie, zamiast powyższego kodu, dodaj następujące elementy do pliku .bashrc:

cowsay -f $ (ls / usr / share / cowsay / cows | shuf -n 1 | cut -d. -f1) $ (whatis $ (ls / bin) 2> / dev / null | shuf -n 1)

Niestety, nie działa to we wszystkich dystrybucjach, więc nie można zagwarantować sukcesu z krowami. Jednak cała ta wskazówka używa „whatis” do losowych poleceń, które omówimy w następnej kolejności.

Korzystanie z „whatis”

Jeśli nie chcesz uczyć się przypadkowych rzeczy, być może chcesz dowiedzieć się o poleceniach, których musisz użyć w tym momencie. Aby to zrobić, po prostu poprzedź wszystkie swoje komendy słowem „whatis”. Polecenie powinno wtedy być w stanie powiedzieć ci kawałek po kawałku, z czego składa się polecenie.

Świetny przykład whatis sudo mniam zainstalować ser, można zobaczyć powyżej. To ci mówi sudo daje ci uprawnienia administracyjne, mniam jest menedżerem pakietów, zainstalowaćMówię YUM, aby zainstalował pakiet i ser to aplikacja Photo Booth, którą chcesz zainstalować. Nie zawsze działa, szczególnie w przypadku bardziej złożonych lub mniej popularnych poleceń, ale warto wypróbować, jeśli chcesz się dowiedzieć, co właściwie robi polecenie.

Wyświetl wszystkie dostępne opcje poleceń

Jeśli używasz nowego polecenia, istnieją dwa dobre sposoby na szczegółowe przyjrzenie się mu. Pierwszym sposobem jest uruchomienie polecenia „człowiek ", gdzie to nazwa uruchomionego programu. Zatem uruchomienie „man cp” powie ci wszystko, co musisz wiedzieć o komendzie cp w przeglądarce plików man.

Szybszym sposobem na poznanie głównych części polecenia jest uruchomienie „ –Help ”, gdzie to nazwa uruchomionego programu. Tak więc uruchomienie „cp –help” powie ci również sporo informacji o poleceniu cp, wydrukowanych bezpośrednio na terminalu. Innymi słowy, –help jest jedyną flagą, która nie ma naprzemiennego znaczenia między programami.

Crash Course - Tak, teraz!

Na koniec możesz dowiedzieć się czegoś o składni poleceń… tutaj! Znajomość ogólnej składni komend terminalowych może nieco pomóc w zrozumieniu wszystkich komend, dlatego warto je przeanalizować i zrozumieć, zanim spojrzymy na konkretne komendy jako przykłady.

Wszystkie polecenia mają następującą strukturę: [sudo] program [parametr] [parametr]… [parametr] [-flag] [parametr] [-flag] [parametr]… [flaga] [parametr]

Pozwól mi rozbić, co oznacza powyższa struktura:

1. Jeśli polecenie wymaga uprawnień administracyjnych (znanych jako dostęp do konta root), należy je poprzedzić słowem „sudo”, które wymaga wprowadzenia hasła przed wykonaniem polecenia.
2. „Program” to nazwa aplikacji. Nazwy aplikacji obejmują yum, apt-get, cheese, tar, cp, mv, firefox i wiele innych. O ile nie wykonano dodatkowej konfiguracji, wszystkie dostępne w ten sposób programy mają plik wykonywalny umieszczony w / usr / bin. Powinno to dotyczyć wszystkich zainstalowanych aplikacji w systemie. W przypadku niektórych aplikacji wystarczy go napisać i to wszystko. Na przykład możesz po prostu wpisać „firefox” i nacisnąć Enter, a to uruchomi Firefox.
3. Po programie możesz zacząć używać parametrów i flag. Różni się to znacznie w zależności od programu. Na przykład polecenie „cp plik1 plik2” kopiuje plik „plik1” i zapisuje go w tym samym miejscu o nazwie „plik2”. Są to dwa parametry tego polecenia. Niektórzy przyjmują także flagi, które modyfikują jego zachowanie - na przykład polecenie „sudo yum install cheese -y” ma „install” jako parametr do yum, „cheese” jako parametr do zainstalowania, a „-y” jako flaga dla yum, mówiąca, że ​​powinno zakładać „tak” we wszystkich przypadkach, w których normalnie zapytałby cię, czy chcesz kontyntynuj. Chociaż ten przykład tego nie pokazuje, niektóre flagi nie wymagają własnych parametrów, a niektóre wymagają. Każdy program ma swój własny zestaw flag i znaczeń, których nauczysz się z czasem dzięki powtórzeniom.

Wniosek

Nauka poleceń terminalowych naprawdę nie jest taka trudna - gdy już zaczniesz rozumieć, jak one ogólnie działają i są ustrukturyzowane, nauka innych stanie się o wiele łatwiejsza. Jeśli to nie ma sensu po kilku godzinach, nie poddawaj się. Powtarzanie jest twoim najlepszym przyjacielem, a w końcu zaczniesz widzieć wzorce. Stamtąd chodzi o zapamiętywanie poprzez praktykę. Mamy również różne inne zasoby do nauki poleceń, takie jak ten ściąg z komend Linuxa, 40 podstawowych poleceń Linuksa Od A do Z Linuksa - 40 podstawowych poleceń, które powinieneś znaćLinux jest często ignorowanym trzecim kołem w systemach Windows i Mac. Tak, w ciągu ostatniej dekady system operacyjny open source zyskał dużą przyczepność, ale nadal jest daleki od rozważenia ... Czytaj więcej , i kolejne krótkie wprowadzenie do poleceń Linuksa Krótki przewodnik, jak zacząć korzystać z wiersza poleceń systemu LinuxW Linuksie możesz robić wiele niesamowitych rzeczy i naprawdę nie jest to trudne. Czytaj więcej .

Jakie masz wskazówki dla innych, którzy próbują się uczyć? Czy znasz polecenie, które robi coś fajnego lub jest po prostu dla zabawy? Daj nam znać w komentarzach!