Jak skompilować i zainstalować pliki TAR GZ i TAR BZ2 w systemie Ubuntu Linux

Reklama

W przeciwieństwie do systemu Windows instalowanie oprogramowania w Linux Rozpoczęcie pracy z systemem Linux i UbuntuChcesz przejść na Linuksa... Ale gdzie Ty zaczynasz? Czy twój komputer jest kompatybilny? Czy Twoje ulubione aplikacje będą działać? Oto wszystko, co musisz wiedzieć, aby rozpocząć pracę z Linuksem. Czytaj więcej może być nieco bardziej skomplikowany. Chyba że wybrane oprogramowanie jest już w formie pakietu lub znajduje się w repozytorium Twój przewodnik po repozytoriach Ubuntu i zarządzaniu pakietami Czytaj więcej i można go zainstalować za pomocą prostego wiersza tekstu, prawdopodobnie będziesz musiał go skompilować i zainstalować z pliku .TAR.GZ lub .TAR.BZ2.

Może to być koszmar, ale jeśli będziesz przestrzegać zasad, tak nie powinno być. Jeśli masz uciążliwe archiwum, które wymaga instalacji, następująca metoda utworzy pakiet, zainstaluj wspomniany pakiet i zapewnij ładny, czysty sposób na usunięcie oprogramowania za pośrednictwem swojego pakietu menedżer. Wiersze poleceń w gotowości, głęboki oddech…

Tarballs Of Steel

Plik .TAR.GZ / BZ2 to skompresowany plik tar (nieskompresowane rozszerzenie .TAR), który zawiera surowy kod źródłowy dla wybranej aplikacji. Instalacja wymaga skompilowania, przetworzenia i połączenia tych plików w taki sposób, aby Ubuntu mógł następnie uruchomić program.

Format tarball został znormalizowany w 1988 r. (I ponownie w 2001 r.) I nadal jest szeroko stosowany zarówno w systemie Linux, jak i Windows do dystrybucji oprogramowania. Początkowo tarballi zostały zaprojektowane w celu ułatwienia tworzenie kopii zapasowych danych Najlepsze bezpłatne oprogramowanie do tworzenia kopii zapasowych na Twój komputer Czytaj więcej na urządzenia taśmowe, nie że będziesz to robił.

Jeśli nie korzystałeś z wiersza poleceń systemu Linux, zanim nie musisz się martwić, polecenia są proste i spójne.

Przygotowanie systemu

Musisz zainstalować pakiet o nazwie niezbędne do budowania do tworzenia pakietu ze źródła i checkinstall aby dodać go do menedżera pakietów w celu łatwego usunięcia. Można to zrobić szybko za pomocą konsoli, wystarczy otworzyć Terminal (Aplikacje, Akcesoria, Terminal) i wpisz:

sudo apt-get install build-essential checkinstall

Daj im czas na pobranie i zainstalowanie. Po zakończeniu możesz również zainstalować oprogramowanie do zarządzania wersjami aktualizacji, ale zawsze możesz to zrobić później. W każdym razie te trzy wykonają lewę:

sudo apt-get install subversion git-core mercurial

Następnie będziesz potrzebować wspólnego katalogu do tworzenia tych pakietów. Technicznie możesz to umieścić w dowolnym miejscu, o ile jest to możliwe do zapisania. Oficjalna dokumentacja Ubuntu zaleca

/usr/local/src

więc trzymamy się tego:

sudo chown $ USER / usr / local / src

Następnie upewnij się, że można zapisać:

sudo chmod u + rwx / usr / local / src

Wreszcie będziemy również instalować apt-file, który służy do rozwiązywania wszelkich napotkanych problemów związanych z zależnościami:

sudo apt-get install apt-file

Prawdopodobnie pojawi się wyskakujące okienko z informacją, że musisz zaktualizować apt-file, jeśli nie, uruchom następującą komendę i pozwól jej zakończyć:

sudo apt-file update

Gdy to zrobisz, nigdy więcej nie będziesz musiał tego robić, ponieważ Twój system będzie przygotowany na wszelkie rzucane na niego tarballe.

Wyodrębnij i skonfiguruj

Zakładając, że już pobrałeś tajemniczy plik .TAR.GZ, musisz najpierw przenieść go do wyznaczonego folderu kompilacji (użyłem

/usr/local/src

). Możesz to zrobić ze swoim normalna przeglądarka plików Nautilus Elementary upraszcza przeglądanie plików w systemie Linux Czytaj więcej , a po zakończeniu otwórz nowy terminal.

Przejdź do folderu kompilacji, wpisując:

cd / usr / local / src

Następnie rozpakuj archiwum. Dla .TAR.GZ typ plików:

tar -xzvf .tar.gz

I dla .TAR.BZ2 typ plików:

tar -xjvf .tar.bz2

Jeśli wszystko pójdzie dobrze, zobaczysz długą listę wyodrębnionych plików, jak na zrzucie ekranu powyżej. Nie zamykaj jeszcze terminala, nie skończyliśmy.

To w tym momencie ja popęd przejdź do folderu, który właśnie utworzyło twoje archiwum (w zwykłej przeglądarce plików) i otwórz README lub ZAINSTALUJ, jeśli pliki istnieją. Jeśli twoje oprogramowanie wymaga innej metody niż ta, do której zamierzam wejść, ten plik będzie zawierał klucz. Możesz się uratować los kłopotów, robiąc to.

Możesz również wybrać różne opcje instalacji, w zależności od oprogramowania, a INSTALACJA lub ODCZYT określą, jakie są. Pliki mogą nie mieć rozszerzenia, ale są zwykłym tekstem i powinny być otwierane w Gedit lub dowolnym edytorze tekstu.

Zgodnie z ogólną zasadą następujące polecenia instalują oprogramowanie przy użyciu domyślnej metody instalacji.

Twój archiwum zostanie rozpakowane do folderu o tej samej nazwie co plik, więc przejdź do tego folderu za pomocą polecenia cd, którego użyłeś wcześniej, na przykład:

cd / usr / local / src /

Zastąpić o nazwie folderu utworzonego przez archiwum. Następnie musisz skonfigurować pliki źródłowe, wpisując:

./configure

Uwaga: Jeśli twoje oprogramowanie nie ma pliku konfiguracyjnego, możesz spróbować przejść bezpośrednio do Kompilacja i instalacja część tego artykułu, choć najpierw zapoznaj się z dokumentacją INSTALUJ lub ODCZYTAJ.

Jeśli pojawi się komunikat o błędzie związany z autoconf, musisz go zainstalować, wpisując:

sudo apt-get install autoconf

Następnie uruchomić

./configure

jeszcze raz.

To polecenie sprawdzi, czy masz wszystkie zainstalowane pakiety wymagane do korzystania z oprogramowania. Możesz użyć apt-file, który zainstalowałeś wcześniej, aby wypełnić puste pola.

Jeśli pojawi się błąd (coś w rodzaju

konfiguracja: błąd: wymagania dotyczące biblioteki... nie spełnione

) poszukaj pliku nie znalezionego nad komunikatem o błędzie, a następnie użyj wyszukiwania pliku apt, wpisując:

wyszukiwanie apt-file .

Dzięki temu dowiesz się, w którym pakiecie znajduje się wymagany plik, dzięki czemu możesz go pobrać, używając:

sudo apt-get install 

To niekoniecznie musi się zdarzyć, ale jest bardzo przydatne, jeśli nie masz wymaganych zależności.

Gdy jesteś zadowolony, masz pakiety (jeśli potrzebujesz), uruchom

./configure

rozkaz ponownie.

Jeśli wszystko pójdzie dobrze, zobaczysz

config.status: tworzenie Makefile

- gratulacje, jesteś już prawie na miejscu! Wiele osób poddaje się, zanim dojdzie do tego punktu, ale jesteś lepszy.

Kompilacja i instalacja

W tym samym typie okna terminala:

robić

Usiądź, napij się kawy i oddychaj przez chwilę. W zależności od wielkości instalacji może to chwilę potrwać.

Teraz możesz zainstalować program za pomocą następującego polecenia:

sudo checkinstall

Postępuj zgodnie z instrukcjami wyświetlanymi na ekranie, dodaj opis swojego oprogramowania i naciśnij Wchodzić na tym ekranie:

Jeśli wszystko pójdzie dobrze, zobaczysz Instalacja zakończyła się sukcesem. Poklep się po plecach. Dobrze ci poszło.

Twoje oprogramowanie powinno być teraz zainstalowane na

/usr/local/bin

i będziesz mógł uruchomić go stamtąd bez żadnych problemów.

Czy udało ci się przejść przez całą drogę? Czy nie jest łatwiej po prostu czekać na paczkę lub pobrać ją z repozytoriów? Może uznałeś to za… łatwe? Daj nam znać w komentarzach.